Wyrok WSA w Opolu z dnia 7 października 2021 r., sygn. II SA/Op 191/21

Policja; Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędziowie Sędzia WSA Beata Kozicka Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 7 października 2021 r. sprawy ze skargi T. J. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Opolu z dnia 13 stycznia 2021 r., nr [...] w przedmiocie odmowy ponownego naliczenia, wyrównania wysokości i wypłaty należnego ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Miejskiego Policji w [...] z dnia 25 listopada 2020 r., nr [...].

Uzasadnienie

Przedmiot postępowania sądowoadministracyjnego stanowi skarga wniesiona przez T. J. (dalej: strona, skarżąca) na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Opolu (dalej: organ odwoławczy lub KWP w Opolu) z dnia 13 stycznia 2021 r., nr [...].

Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie prawnym i faktycznym:

Wnioskiem z dnia 3 grudnia 2018 r. strona wystąpiła do Komendanta Miejskiego Policji w [...] (dalej: organ pierwszej instancji, KMP w [...]) o wypłacenie wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy w związku ze zwolnieniem ze służby w Policji, z uwzględnieniem wyroku Trybunału Konstytucyjnego (TK) z dnia 30 października 2018 r., sygn. akt K 7/15. We wniosku podniosła, że od [...] 1970 r. do [...] 1999 r. była zatrudniona w Policji, a po zwolnieniu wypłacono jej ekwiwalent za niewykorzystany urlop, który ustalono na podstawie art. 115a ustawy o Policji. Tymczasem wskazanym wyrokiem TK z dnia 30 października 2018 r. przepis art. 115a ustawy o Policji stanowiący o zastosowaniu mnożnika 1/30 został uznany za niezgodny z Konstytucją RP. Trybunał stwierdził, że metoda obliczania ekwiwalentu zawarta w ustawie o Policji jest niekorzystna, ponieważ policjanci za każdy dzień niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego otrzymują około 73% dziennego uposażenia. W przekonaniu skarżącej rozwiązaniem racjonalnym z punktu widzenia emeryta jest zastosowanie mnożnika 1/21, który zrekompensuje poniesione straty. W związku z tym skarżąca wniosła o ponowne naliczenie ekwiwalentu, z uwzględnieniem prawidłowego mnożnika i wypłatę świadczenia wraz z należnymi odsetkami.