Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 7 października 2021 r., sygn. II SA/Ol 669/21

Prawo miejscowe; Czystość i porządek

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędzia WSA Piotr Chybicki po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 7 października 2021 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego Olsztyn-Północ na uchwałę Rady Miejskiej w Dobrym Mieście z dnia 28 czerwca 2018r., nr LVII/384/2018 w przedmiocie uchwalenia Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Gminy Dobre Miasto stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

Zaskarżoną uchwałą Nr LVII/384/2018 z dnia 28 czerwca 2018 r. Rada Miejska

w Dobrym Mieście, działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z 8 marca 1990 r.

o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2018 r. poz. 994), dalej jako: "u.s.g." oraz art. 4 ustawy

z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2017 r. poz. 1289), dalej jako: "u.c.p.g.", przyjęła regulamin utrzymania czystości

i porządku na terenie Gminy Dobre Miasto, stanowiący załącznik do ww. uchwały, zwany

w dalszej części "regulaminem".

W dniu 5 czerwca 2020 r. Prokurator Rejonowy Olsztyn-Północ w Olsztynie (dalej jako: "skarżący", "Prokurator") zaskarżył powyższą uchwałę, za pośrednictwem organu, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, wnosząc o stwierdzenie nieważności uchwały w całości. Zarzucił, że uchwała została wydana z rażącym naruszeniem: art. 40 ust. 1 u.s.g., art. 4 ust. 2 i art. 5 u.c.p.g., a także § 29 i § 143 w zw. z § 137 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz.U. z 2002 r. Nr 100 poz. 908) i art. 7, 84 oraz art. 87 Konstytucji RP poprzez niedopełnienie i przekroczenie delegacji ustawowej przy określeniu obowiązków właścicieli nieruchomości, obowiązujących ich zakazów i nakazów oraz nieuprawnione powtórzenie, modyfikację zapisów ustawy o utrzymaniu czystości oraz innych ustaw, jak również powtórzenie, modyfikację, odesłanie i stworzenie definicji, w sytuacji gdy akt prawa miejscowego nie może być podstawą do obowiązywania i stosowania aktów prawnych wyższego rzędu w szczególności poprzez: