Wyrok WSA w Opolu z dnia 8 lipca 2021 r., sygn. II SA/Op 308/21

1. Sąd podziela pogląd wskazany przez organy, zgodnie z którym wykonywanie przez funkcjonariusza obowiązków służbowych opisanych w § 4 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej (Dz. U. z 2002 r., poz. 1611) musi cechować nadzwyczajność i wyjątkowość występujących w czasie pełnienia służby okoliczności zagrażających życiu lub zdrowiu tego funkcjonariusza.

2. Policja, jako uzbrojona formacja służącą społeczeństwu, przeznaczona jest, aby strzec bezpieczeństwa Państwa i jego obywateli nawet z narażeniem życia (art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji - Dz. U. z 2020 r., poz. 360 ze zm.). Potencjalnie zatem na niebezpieczeństwo utraty życia (a tym bardziej zdrowia) narażony jest niejako "z definicji" każdy policjant w trakcie swojej służby w Policji. W tej sytuacji nie wszystkie czynności wykonywane w ramach pełnienia służby (np. interwencje w celu ochrony osób, mienia lub przywrócenia porządku publicznego, zabezpieczenia, zatrzymania, czynności dochodzeniowo-śledcze czy operacyjno-rozpoznawcze) można uznać za czynności podejmowane w sytuacjach szczególnego zagrożenia życia lub zdrowia, a tylko takie, które wiążą się z ich wykonywaniem w warunkach nieprzeciętnego, wyjątkowego, zintensyfikowanego narażenia danego funkcjonariusza na utratę zdrowia, a nawet życia .

3. Z drugiej jednak strony organy rozpoznając sprawę o wydanie zaświadczenia i dokonując ustaleń co do pełnienia przez skarżącego służby w warunkach szczególnie zagrażających jego życiu i zdrowiu, winny na podstawie wszelkiej dostępnej dokumentacji oraz danych przeanalizować przebieg służby skarżącego, mając na uwadze zdarzenia (czynności operacyjno-rozpoznawcze, dochodzeniowo-śledcze czy interwencje) nacechowane nasilonym niebezpieczeństwem narażenia (utraty) zdrowia lub życia.