Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 24 marca 2021 r., sygn. I SA/Gl 66/21

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Asesor WSA Katarzyna Stuła-Marcela (spr.), po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 marca 2021 r. sprawy ze skargi A S.A. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...]nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2016 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach na rzecz strony skarżącej kwotę 1.617 (tysiąc sześćset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

1. A S.A. w W. (dalej: skarżąca lub spółka) wniosła skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach (dalej: organ odwoławczy lub Kolegium) z [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2016 r.

2. Stan sprawy.

2.1. W piśmie z 31 lipca 2019 r. skarżąca zwróciła się do Prezydenta Miasta T. (dalej: organ pierwszej instancji) z wnioskiem o zwrot nadpłaty z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2014-2018. Wraz z wnioskiem złożono korekty deklaracji podatkowych. Jako podstawę prawną złożenia korekty wskazano art. 74 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, ze zm. - o.p.), zgodnie z którym jeżeli nadpłata powstała w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego lub orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, a podatnik którego zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1 o.p. złożył jedną z deklaracji, o których mowa w art. 73 § 2 o.p., lub inną deklarację, z której wynika wysokość zobowiązania podatkowego - wysokość nadpłaty określa podatnik we wniosku o jej zwrot, składając równocześnie skorygowaną deklarację. Skarżąca powołała przy tym wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 grudnia 2017 roku, sygn. akt SK 48/15. Stanęła na stanowisku, że nieprawidłowo deklarowała kontenery telekomunikacyjne do opodatkowania podatkiem od nieruchomości jako budowle, podczas gdy powinny one zostać potraktowane jako budynki. W rezultacie podstawą opodatkowania od tychże obiektów powinna być nie ich wartość amortyzacyjna lecz powierzchnia użytkowa. Błędne podejście spowodowało zawyżenie podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości.