Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 23 grudnia 2020 r., sygn. I SA/Bk 892/20

Podatek od towarów i usług; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Stachurski, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz, asesor sądowy WSA Marcin Kojło (spr.), , po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi K. Z. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiąc marzec 2011 roku oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...], Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. określił K. Z. (dalej również jako: "skarżący") zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za marzec, kwiecień, maj, sierpień 2011 r. oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres za czerwiec, lipiec, wrzesień, październik, listopad i grudzień 2011 r. w innej kwocie, aniżeli zadeklarował podatnik. Organ stwierdził, że skarżący nie wykazał w rejestrze sprzedaży VAT za marzec 2011 r. oraz w deklaracji VAT-7 za marzec 2011 r. dostawy nieruchomości o nr geod. [...] oraz żwiru zgromadzonego na działce o nr geod. [...], czym zaniżył podstawę opodatkowania o kwotę 2.565.407 zł i podatek należny o kwotę 564.390 zł.

Nie godząc się z powyższym rozstrzygnięciem skarżący złożył odwołanie,

w którym zarzucił naruszenie: a) art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm. - dalej: "o.p.") poprzez określenie zobowiązania w podatku od towarów i usług za marzec, kwiecień, maj

i sierpień 2011 r. w miejsce zadeklarowanej przez skarżącego nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc oraz za miesiące czerwiec, lipiec oraz wrzesień październik, listopad 2011 r. - nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc w kwotach innych niż zadeklarowane, poprzez błędne uznanie, że zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu z ostatnim dniem roku kalendarzowego 2016, w sytuacji gdy nastąpiło przedawnienie tego zobowiązania, bowiem żadna z przesłanek skutkujących zawieszeniem biegu przedawnienia w stosunku do skarżącego nie nastąpiła;