Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 listopada 2020 r., sygn. II SA/Wa 145/20

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kwiecińska, Sędzia WSA Joanna Kube, Sędzia WSA Iwona Maciejuk (spr.), po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 listopada 2020 r. sprawy ze skargi K. P. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] listopada 2019 r.

nr [...], na podstawie art. 8a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r.

o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2019 r. poz. 288 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy (...), odmówił wyłączenia stosowania wobec K. P. art. 15c, art. 22a i art. 24a powołanej ustawy.

Organ wskazał, że we wniosku K. P. opisała przebieg swojej służby, wyróżniając okresy pełnienia służby oraz zajmowane stanowiska służbowe. Wnioskodawczyni wskazała, że pełnienie służby w Wydziale [...], który podlegał ówcześnie Służbie Bezpieczeństwa miało miejsce w początkowym okresie jej służby, w którym zajmowała najniższe, wykonawcze stanowisko służbowe i nie posiadała żadnej "mocy decyzyjnej". Ww. zaznaczyła, że realizowała wówczas nałożone na nią zadania, ale to wychowywanie dziecka i życie rodzinne było dla niej najważniejsze. Od 1990 r., jak poinformowała strona, pracowała w "[...]", w którym pełniła służbę w systemie zmianowym, dwunastogodzinnym, w rożnych warunkach atmosferycznych, często bez możliwości racjonalnego zaspokojenia podstawowych potrzeb. Wnioskodawczyni stwierdziła również, że na tle spektakularnych i medialnych dokonań innych funkcjonariuszy, być może jej osiągnięcia zawodowe nie wydają się mieć wielkiej wagi, ale jednocześnie jest przekonana, że całą swoją służbą udowodniła, nadzwyczaj rzetelne wykonywanie zadań, które były realizowane, jeśli nie z narażeniem życia, to z całą pewnością z narażeniem zdrowia. Wnioskodawczyni dodała, że przez cały okres służby nie została nigdy ukarana, nie naruszyła żadnych zasad, ani reguł, nie popełniła żadnego czynu zabronionego, a przede wszystkim nie sprzeniewierzyła się honorowi policjanta.