Wyrok WSA w Łodzi z dnia 18 listopada 2020 r., sygn. II SA/Łd 761/19

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Sieniuć Asesor WSA Anna Dębowska (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 listopada 2020 r. sprawy ze skargi M. M. na uchwałę Rady Miejskiej w Tuszynie z dnia 28 sierpnia 2018 r. nr LXV/481/18 w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Tuszyn obejmującej część wsi Mąkoszyn oddala skargę. dc

Uzasadnienie

28 sierpnia 2018 r. na podstawie art. 20 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1073 ze zm.), powoływanej dalej jako: "u.p.z.p.", art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 994 ze zm.), powoływanej dalej jako: "u.s.g.", w związku z uchwałą nr XXXIV/266/16 Rady Miejskiej w Tuszynie z 29 grudnia 2016 r. w sprawie przystąpienia do zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Tuszyn obejmującej część wsi Mąkoszyn, Rada Miejska w Tuszynie stwierdzając, że plan nie narusza ustaleń Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Tuszyn, przyjętego uchwałą nr L/364/17 Rady Miejskiej w Tuszynie z 31 października 2017 r., podjęła uchwałę nr LXV/481/18 w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Tuszyn obejmującej część wsi Mąkoszyn.

W skardze na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi M.M. wniósł o stwierdzenie jej nieważności w całości oraz o zwrot kosztów postępowania.

Skarżący wyjaśnił, że jest właścicielem działki nr 279/1 w obrębie M., na której aktualnie trwa budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Działka ta znajduje się w odległości około 373 m w linii prostej od terenu objętego kwestionowaną zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zdaniem skarżącego, budowa chlewni, kurników, wszelka przemysłowa hodowla zwierząt powoduje odór 365 dni w roku, co zagraża zdrowiu i życiu ludzkiemu, a także środowisku naturalnemu. Zdaniem skarżącego, zaskarżona uchwała narusza art. 31 ust. 1 Konstytucji RP, gdyż ustawodawca przewidział, że możliwe jest ograniczenie prawa własności innych podmiotów, lecz musi to mieć związek z prawnie chronioną wartością. Taką prawnie chronioną wartością, z którą powiązano ograniczenia prawa własności w zaskarżonym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, jest również ochrona środowiska. Odory emitowane przez obiekty gospodarcze położone w bezpośrednim sąsiedztwie terenów budownictwa jednorodzinnego, stanowią nie tylko uciążliwość dla mieszkańców, ale także mogą powodować zagrożenie dla zdrowia mieszkańców i stanowić zanieczyszczenie w rozumieniu art. 3 pkt 49 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 799 ze zm.), powoływanej dalej jako: "p.o.ś.". Przeciwdziałanie uciążliwości zapachowej poprzez wprowadzenie zakazu rozbudowy istniejących obiektów inwentarskich, zakazu budowy nowych obiektów inwentarskich, a także zmiany sposobu użytkowania budynków gospodarczych na inwentarskie stanowi wyraz uwzględniania w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wymagań ochrony środowiska oraz ochrony zdrowia.