Wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 listopada 2020 r., sygn. II SA/Lu 318/20

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Grymuza Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz (sprawozdawca) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 listopada 2020 r. sprawy ze skargi P. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] kwietnia 2020 r., znak: [...], w przedmiocie świadczenia wychowawczego oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z [...] kwietnia 2020 r., znak: [...], po rozpoznaniu odwołania P. J. (dalej także: skarżąca) od decyzji wydanej z upoważnienia Prezydenta Miasta [...] (dalej także" Prezydent) z [...] lutego 2020 r., znak: [...], w przedmiocie uchylenia za okres od 1 października 2017 r. do 30 września 2018 r. prawa do świadczenia wychowawczego na dziecko N. O., ustalonego decyzją z [...] listopada 2017 r., znak: [...] - utrzymało w mocy tę decyzję.

W uzasadnieniu Kolegium wyjaśniło, że Prezydent uchylił decyzję własną przyznającą skarżącej świadczenie wychowawcze na wskazane dziecko w okresie od 1 października 2017 r. do 30 września 2018 r. z powodu stwierdzenia przez Wojewodę [...] (dalej: Wojewoda), że w sprawie mają zastosowanie przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Utrzymując w mocy decyzję organu pierwszej instancji Kolegium podzieliło w całości stanowisko Prezydenta. Kolegium przywołało treść przepisów prawa krajowego oraz prawa unijnego i wskazało, że z uwagi na pozostawanie ojca dziecka skarżącej w państwie członkowskim Unii Europejskiej nie ulega wątpliwości, iż w sprawie mają zastosowanie przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. To oznacza, że organem właściwym do rozstrzygnięcia o prawie skarżącej do świadczenia wychowawczego na jej dziecko jest Wojewoda, co uzasadniało uchylenie decyzji Prezydenta przyznającej stronie to świadczenie. Zdaniem Kolegium, przepisy o właściwości organów mają charakter przepisów bezwzględnie obowiązujących, dlatego też Prezydent z urzędu musiał przestrzegać swojej właściwości w niniejszej sprawie, a co za tym idzie zobligowany był do uchylenia własnej decyzji, celem umożliwienia rozpoznania sprawy przez organy właściwy.