Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 14 stycznia 2021 r., sygn. II SA/Rz 1150/20

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Magdalena Józefczyk Sędziowie WSA Ewa Partyka /spr./ AWSA Karina Gniewek-Berezowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi A. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lipca 2020 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia, że świadczenie wychowawcze jest świadczeniem nienależnym i zobowiązanie do jego zwrotu - skargę oddala -

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi A. G., dalej Skarżąca", jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej "Kolegium" lub "SKO"), z dnia [...] lipca 2020 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia, że świadczenie wychowawcze jest świadczeniem nienależnym i zobowiązania do jego zwrotu.

Na podstawie akt administracyjnych sprawy Sąd ustalił, że decyzją z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...] Wojewoda, dalej "Wojewoda" w pkt I ustalił, że świadczenie wychowawcze, które pobrała A. G. za okres od 1 kwietnia 2016 r. do 30 września 2017 r. na dziecko S. G. ur.12 maja 2010 r. w kwocie 9. 000,00 zł (słownie: dziewięć tysięcy złotych 00/100) jest świadczeniem wychowawczym nienależnie pobranym. Równocześnie, w pkt II zobowiązał A. G. do zwrotu kwoty nienależnie pobranego świadczenia wychowawczego w wysokości kwoty głównej wynoszącej 9000,00 zł (słownie: dziewięć tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, naliczanymi od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu wypłaty świadczenia wychowawczego do dnia spłaty.

W odwołaniu od decyzji Wojewody z dnia [...] lipca 2019 r. A. G. zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego a w szczególności art. 25 ust. 1 w związku z ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 11 lutego 2016r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2407 ze zm., dalej "u.p.p.w.d.") poprzez ich błędne zastosowanie polegające na wadliwym przyjęciu, że świadczenie wychowawcze pobrane przez skarżącą w spornym okresie jest świadczeniem nienależnie pobranym, pomimo że zostało ono pobrane przez nią w dobrej wierze. Zarzuciła także naruszenie art. 16 ust. 6 w związku z ust. 5 u.p.p.w.d. poprzez ich błędne zastosowanie, polegające na wadliwym przyjęciu, że sama możliwość uzyskania przez małżonka wnioskodawczyni świadczeń związanych z utrzymaniem rodziny na terenie Niemiec przesądza o nienależnym pobieraniu świadczeń w Polsce. W ocenie odwołującej się doszło także do naruszenia art. 7 oraz art. 77 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 256 ze zm., dalej "k.p.a.") poprzez ich niezastosowanie mające wpływ na treść rozstrzygnięcia.