Wyrok WSA w Krakowie z dnia 18 listopada 2020 r., sygn. II SA/Kr 908/20

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Szkodzińska Sędziowie: Sędzia NSA Joanna Tuszyńska (spr.) Sędzia WSA Małgorzata Łoboz po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 listopada 2020 r. skargi Firma A na uchwałę Rady Miejskiej w Niepołomicach nr XVI/204/20 z dnia 27 lutego 2020 r. w sprawie zmiany uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części dzielnicy Jazy w Niepołomicach I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały I. zasądza od Gminy Niepołomice na rzecz strony skarżącej Firma A kwotę 797 zł (siedemset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Firma A z siedzibą w K. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Niepołomicach Nr XVI/204/20 z dnia 27 lutego 2020 r., zmieniającą uchwałę w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części dzielnicy Jazy w Niepołomicach. Zaskarżonej uchwale spółka zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego:

- art. 140 ustawy Kodeks cywilny w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez nieuprawnione naruszenie prawa własności strony skarżącej w stopniu wykraczającym poza władztwo planistyczne gminy, z uwagi na bezprawne wykluczenie możliwości lokalizowania na jednej działce więcej niż jednego budynku mieszkalnego jednorodzinnego,

- art. 6 ust. 2 w zw. z art. 3 ust. 1 oraz art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca

2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, poprzez przekroczenie granic przysługującego gminie władztwa planistycznego i nadmierne ograniczenie uprawnień strony skarżącej związanych z prawem własności nieruchomości położonych na terenie objętym planem miejscowym, z uwagi na bezprawne wykluczenie możliwości lokalizowania na jednej działce więcej niż jednego budynku mieszkalnego jednorodzinnego,

- art. 15 ust. 2 pkt 2 oraz pkt 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez wprowadzenie ograniczeń w zabudowie, które nie wynikają z przepisów ustawy oraz przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, gdyż żaden przepis prawa nie daje organowi uprawnienia do decydowania o liczbie budynków jakie mogą powstać na danej nieruchomości.