Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 25 listopada 2020 r., sygn. III SA/Gl 413/20

Prawo miejscowe; Drogi publiczne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Wujek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Jużków, Sędzia WSA Barbara Orzepowska-Kyć, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 listopada 2020 r. sprawy ze skargi Wojewody Śląskiego na uchwałę Rady Gminy Hażlach z dnia 27 listopada 2019 r. nr XII/90/2019 w przedmiocie ustalenia wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego na drogach gminnych stwierdza nieważność uchwały Rady Gminy Hażlach z dnia 27 listopada 2019 r. nr XII/90/2019.

Uzasadnienie

Wojewoda Śląski zaskarżył uchwałę Nr XII/90/2019 Rady Gminy Hażlach z 27 listopada 2019 r. w sprawie ustalenia wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego na drogach gminnych.

Powołując się na art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 713) oraz art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) domagał się stwierdzenia nieważności w/w uchwały jako sprzecznej z art. 40 ust. 8 w zw. z art. 40 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2068 ze zm.) w zw. z art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. nr 78, poz. 483 ze zm.).

W uzasadnieniu skargi wyjaśnił, że organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, realizując przysługujące mu kompetencje, powinien ściśle uwzględniać wytyczne zawarte w upoważnieniu kompetencyjnym, gdyż ich przekroczenie bądź niewypełnienie, przy podejmowaniu uchwał, traktowane jest jako istotne naruszenie prawa, skutkujące ich nieważnością. Tymczasem Rada Gminy Hażlach w § 2 ust. 2 oraz w § 3 ust. 2 zaskarżonej uchwały ustaliła stawki opłat za zajęcie pasa drogowego w celu prowadzenia robót związanych z budową sieci i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych zamiast dla obiektów i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej. Ponadto pominęła, iż stawki opłat z art. 40 ust. 2 pkt 1 i pkt 4 ustawy o drogach publicznych odnoszą się do obiektów i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej, natomiast stawka opłaty przewidziana w art. 40 ust. 2 pkt 2 odnosi się do urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej, a stawka opłaty, o której mowa w art. 40 ust. 2 pkt 3 dotyczy obiektów infrastruktury telekomunikacyjnej.