Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 października 2020 r., sygn. VI SA/Wa 935/20

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Kozik Sędziowie Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek Sędzia WSA Tomasz Sałek (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 października 2020 r. sprawy ze skargi "(...)"S.A. z siedzibą w "(...)" na decyzję Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno - Spożywczych z dnia "(...)" lutego 2020 r. nr "(...)"w przedmiocie zakazu wprowadzania do obrotu artykułu rolno-spożywczego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję "(...)"Wojewódzkiego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno - Spożywczych z dnia "(...)" października 2019 r.; 2. zasądza od Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno - Spożywczych na rzecz strony skarżącej "(...)"S.A. z siedzibą w "(...)"kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

[...] Wojewódzki Inspektor Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych (dalej też jako "organ I instancji" lub "Wojewódzki Inspektor") decyzją z dnia [...] października 2019 roku nr 1, nakazał P. S. A. z siedzibą w P. (dalej też jako "skarżąca", "spółka" lub "strona") prawidłowe oznakowanie partii produktu o nazwie: "Cukier brązowy 500 g" (nr partii [...], data produkcji 02.09.2019, wielkość partii magazynowej 700 kg (1400 opakowań a'500 g), cena brutto za opakowanie 500 g (ze strony internetowej: sklep.diamant.pl) - 3,99 zł, wartość partii 5586 zł brutto) oraz nadać swej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności. Zdaniem organu I instancji, nazwa wyrobu "cukier brązowy" sugeruje bowiem, że jest to cukier nierafinowany buraczany lub trzcinowy. Dopiero na podstawie wykazu składników można stwierdzić, że produkt jest wyrobem złożonym z cukru i karmelu (co potwierdza również jego receptura, z której wynika, że do produkcji używa się Cukru białego oraz Karmelu Caramelin - 03).

W związku z wniesionym przez spółkę odwołaniem od ww. decyzji, Główny Inspektor Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych (dalej też jako "organ odwoławczy", "Główny Inspektor" lub "GIJHARS"), decyzją z dnia [...] lutego 2020 roku nr [...], uchylił decyzję organu I instancji w całości i orzekł co do istoty w ten sposób, że zakazał skarżącej wprowadzania do obrotu artykułu rolno-spożywczego o nazwie "Cukier brązowy 500 g". Organ jako podstawę prawną swego rozstrzygnięcia wskazał art. 138 § pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096, ze zm., dalej też jako "k.p.a."), art. 29 ust. 1 pkt 1, ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. 2019 r., poz. 2178), w związku z art. 3 pkt 5, art. 3 pkt 10 lit. a i b, art. 4 ust. 1, art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2, art. 17 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. 2019 r., poz. 2178 - dalej także jako "ustawa o jakości"), art. 7 ust. 1 lit. a i d, art. 7 ust. 2, art. 17 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. Urz. L 304 z 22.11.2011, str. 18, ze zm.), art. 8 ust. 1 i art. 17 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 178/2002 z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. WE L 31 z 01.02.2002, str. 1, ze zm., Dz. Urz. Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 6, str. 463, ze zm.). Organ odwoławczy podkreślił, że strona, jako producent artykułów rolno-spożywczych, powinna zadbać o wypełnienie obowiązków rzetelnie i zgodnie z przepisami prawa żywnościowego. Tymczasem zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 1169/2011, nazwą środka spożywczego jest jego nazwa przewidziana w przepisach. W przypadku braku takiej nazwy nazwą środka spożywczego jest jego nazwa zwyczajowa, a jeśli nazwa zwyczajowa nie istnieje lub nie jest stosowana, przedstawia się nazwę opisową tego środka spożywczego. Mając powyższe na uwadze, organ odwoławczy podzielił ocenę Wojewódzkiego Inspektora, że nazwa cukier brązowy może sugerować konsumentowi, iż ma do czynienia z produktem lepszym, wyższej jakości aniżeli zwykły cukier biały z dodatkiem karmelu. W takiej sytuacji nawet konsument świadomy swoich wyborów może zostać wprowadzony w błąd. GIJHARS podkreślił, że rozporządzenie nr 178/2002 przewiduje generalną zasadę prawa żywnościowego, czyli zapewnienie konsumentom podstawy do dokonywania świadomych wyborów dotyczących spożywanej przez nich żywności i uniemożliwienie jakichkolwiek praktyk, które mogłyby wprowadzić konsumentów w błąd. Konsument jest słabszym uczestnikiem obrotu, a obowiązkiem producenta jest znajomość przepisów prawa i dołożenie należytej staranności w oznakowaniu produkowanych przez siebie artykułów rolno-spożywczych. Jednocześnie GIJHARS, powołując się na stanowisko zajęte przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 listopada 2015 r. sygn. akt. II GSK 2023/14, wskazał, że w przypadku stwierdzenia wprowadzenia do obrotu artykułu rolno-spożywczego, którego nazwa handlowa jest niezgodna z przepisami prawa żywnościowego, organ Inspekcji JHARS powinien wydać rozstrzygnięcie na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych, tj. wydać decyzję zakazującą wprowadzanie do obrotu artykułu rolno- spożywczego. Zdaniem organu wydanie tego rodzaju decyzji, nie stanowi przesłanki do stwierdzenia, że doszło do jej wydania na niekorzyść strony. Skutek prawny wydania decyzji zakazującej wprowadzania do obrotu jest tożsamy ze skutkiem prawnym wydania decyzji o nakazie poddanie artykułu rolno-spożywczego prawidłowemu oznakowaniu, gdyż po dostosowaniu nazwy do obowiązujących przepisów, produkt będzie mógł znaleźć się w obrocie.