Wyrok WSA w Opolu z dnia 29 października 2020 r., sygn. I SA/Op 229/20

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Wojciechowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Gocki Sędzia NSA Gerard Czech po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 29 października 2020 r. sprawy ze skargi J. W. i T. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 31 marca 2020 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej wysokość podatku od nieruchomości za 2011 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez J. W. i T. W. (dalej jako: skarżący, podatnicy) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z 31 marca 2020 r., którą organ ten działając na podstawie przepisu art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.) [dalej: op] - utrzymał w mocy własną decyzję z 15 października 2019 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza Olesna z 25 stycznia 2011 r. ustalającej podatnikom wysokość podatku od nieruchomości na 2011 r. w kwocie 868 zł.

Zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Decyzją z 15 października 2019 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu, po rozpatrzeniu wniosku z 12 kwietnia 2019 r. o stwierdzenie nieważności decyzji Burmistrza Olesna ustalającej wysokość podatku od nieruchomości na lata 2004-2013, odmówiło wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza Olesna z 25 stycznia 2011 r. wydanej w przedmiocie wysokości podatku od nieruchomości na 2011 r.

W uzasadnieniu organ, przywołując regulacje zawarte w art. 247 § 1, 248 § 1 i § 2 pkt 1 oraz art. 249 § 1 op, stwierdził, że nie jest możliwe wszczęcie, na wniosek T. W., postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności opisanej wyżej decyzji ostatecznej Burmistrza Olesna w przedmiocie ustalenia podatku od nieruchomości na 2011 r. dotyczącej działki zabudowanej położonej w miejscowości [...], ul. [...], bowiem w oparciu o dokumenty zgromadzone w sprawie nie można stwierdzić, iż decyzja ta została doręczona T. W. W tym zakresie nadmieniono, iż w przedmiotowej decyzji w części dotyczącej adresata wskazano J. W., której została ona doręczona 15 lutego 2011 r., co ustalono na podstawie zwrotnego potwierdzenia odbioru tej decyzji. Jednocześnie organ I instancji wyjaśnił, że nie posiada innych potwierdzeń odbioru ww. decyzji (pismo z 7 października 2019 r.).