Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 28 października 2020 r., sygn. I SA/Gd 438/20

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędzia WSA Irena Wesołowska (spr.), , po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w dniu 28 października 2020 r. sprawy ze skargi M. C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w z dnia 26 lutego 2020 r. nr [...] w przedmiocie określenia ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za 2015 r. oraz wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

M.C. w dniu 29 stycznia 2016 r., złożył zeznanie podatkowe PIT-28 o wysokości osiągniętego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów.

Naczelnik Urzędu Skarbowego (dalej w skrócie zwany Naczelnikiem lub organem pierwszej instancji) postanowieniem z dnia 7 sierpnia 2019 r., wszczął w stosunku do M.C. postępowanie podatkowe w sprawie rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 rok.

Decyzją z dnia 18 listopada 2019 r., Naczelnik określił M.C. ryczałt od przychodów ewidencjonowanych za 2015 rok w kwocie 0 zł oraz wysokość zobowiązania podatkowego na zasadach określonych w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 rok w kwocie 160.957 zł.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że M.C. w 2015 roku wystawił faktury na rzecz "A" Sp. z o.o. (dalej w skrócie zwanej spółką "A"). Z materiału dowodowego wynika jednocześnie, że M.C. nie wykonywał usług wyszczególnionych na wystawionych fakturach, co oznacza, że nie dokumentowały one rzeczywistych transakcji gospodarczych.

Po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez stronę Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej w skrócie zwany Dyrektorem lub organem odwoławczym) decyzją z dnia 26 lutego 2020 r. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika.

W uzasadnieniu decyzji Dyrektor potwierdził stanowisko organu pierwszej instancji, że M.C. w 2015 roku nie wykonał usług na rzecz spółki "A". Z materiału dowodowego wynika bowiem, że w badanym roku nie zatrudniał pracowników choć twierdził, że ze względu na szeroki zakres prac zmuszony był do posługiwania się podwykonawcami. Podatnik nie przedłożył żadnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie podwykonawców, nie dysponował wiedzą o ich umiejętnościach i doświadczeniu w branży budowlanej. Jednocześnie również B.C., który miał nadzorować pracę podwykonawców podatnika, nie posiadał wiedzy o tym kogo nadzorował, nie znał ich danych osobowych oraz danych osobowych ich podwykonawców.