Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 września 2020 r., sygn. IV SA/Wa 972/20

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Sędziowie sędzia WSA Wojciech Rowiński (spr.), sędzia WSA Grzegorz Rząsa, Protokolant st. ref. Karolina Jóźwik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 września 2020 r. sprawy ze skargi K. K. na uchwałę Rady [...] z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę

Uzasadnienie

K. K. (dalej: "Skarżący") reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na uchwałę Rady [...] z [...] maja 2008 r. nr [...] dotyczącą uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru [...] - część północna [...] w Dzielnicy [...] część I (dalej: "Uchwała") w części odnoszących się do nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr [...] obręb ew. [...], położonej w [...], dzielnica [...], ul. [...] (dalej: "Nieruchomość"), będącej własnością Skarżącego, w zakresie:

1. postanowień § 14 ust. 1 i 5, § 38 pkt. 3 lit a oraz § 42 ust. 4 pkt. 1 lit. g Uchwały, zgodnie z którymi na Nieruchomości Skarżącego zarezerwowano teren wyznaczony liniami rozgraniczającymi dla projektowanej ulicy wewnętrznej oznaczony symbolem [...];

2. treści załącznika graficznego do Uchwały, zgodnie z którym na Nieruchomości Skarżącego zarezerwowano teren wyznaczony liniami rozgraniczającymi dla projektowanej ulicy wewnętrznej oznaczony symbolem [...];

3. postanowień § 38 pkt. 1 lit. b i c Uchwały, zgodnie z którymi dla terenu zabudowy usługowej oznaczonej symbolem [...], obejmującego swoim zakresem Nieruchomość Skarżącego, w ustaleniach struktury funkcjonalnej, jako przeznaczenie dopuszczalne wskazuje się na obiekty rzemiosła i produkcji nieuciążliwej oraz wyklucza się lokalizację nowej zabudowy mieszkaniowej.

Skarżący podniósł wobec Uchwały zarzuty naruszenia:

1. art. 1 ust. 2 pkt. 5. w zw. z art. 2 ust. 1 w zw. z art. 33 ustawy z 7 lipca 1994 roku o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 1994 Nr 89 poz. 415; dalej: "u.z.p.") w zw. z art. 140 Kodeksu cywilnego oraz art. 64 ust. 3 i art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, polegające na niezastosowaniu ww. przepisów przy wydawaniu Uchwały, co doprowadziło do nadużycia władztwa planistycznego przez organ oraz naruszenia interesu prawnego Skarżącego, poprzez zarezerwowanie na jego Nieruchomości terenu wyznaczonego liniami rozgraniczającymi dla projektowanej ulicy wewnętrznej oznaczony symbolem [...] i włączenie go do podstawowego układu komunikacyjnego, pomimo, iż żadna z zasad planowania przestrzennego określona w u.pz.p. nie uzasadnia w niniejszym przypadku takiej ingerencji w konstytucyjnie chronione prawo własności;