Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 września 2020 r., sygn. IV SA/Wa 447/20

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Rowiński (spr.), Sędziowie sędzia WSA Monika Barszcz, asesor WSA Agnieszka Wąsikowska, Protokolant ref. Natalia Berkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 września 2020 r. sprawy ze skargi H. Z. na uchwałę Rada Miejskiej w [...] z dnia [...] maja 2019 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Uzasadnienie

Rada Miejska w B. (dalej: "Rada") podjęła w dniu [...] maja 2019 r. uchwałę nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego północnej części obrębu geodezyjnego B. (dalej: "Uchwała").

Pismem z 20 stycznia 2020 r. H. Z. (dalej: "Skarżąca") złożyła skargę na ww. Uchwałę, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w części określającej sposób zagospodarowania terenu oznaczonego w treści Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (dalej "MPZP") symbolem [...] (w zakresie dotyczącym działek gruntu o nr ew.: [...] i [...], obrębu [...] B.), stanowiących jej własność, co do § 9 pkt 1), pkt 2), pkt 3), pkt 6), pkt 9) lit. a) oraz co do części graficznej zaskarżonej uchwały w zakresie niewyznaczającym maksymalnej nieprzekraczającej linii zabudowy w odniesieniu do w/w terenu.

W skardze podniesiono zarzut

1. naruszenia art. 9 ust. 4, art. 15 ust. 1zd. 1 oraz art. 20 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2017 poz. 1073 ze zm.; dalej: u.p.z.p.), z uwagi na naruszenie przez Uchwałę ustaleń poczynionych w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy B., przyjętego w uchwale Rady Gminy B. z [...] października 2000 r., nr [...] (dalej: "Studium").

2. Naruszenie art.1 ust.2 pkt 7) i 9), art.3 ust.1, art.4 ust.1 oraz art.28 ust.1 u.p.z.p. w zw. z art. 140 kodeksu cywilnego oraz w zw. z art. 7, art. 22, art. 21 ust. 1, art. 31 ust. 3, art. 64 ust 3, art 87 ust 2 oraz art 94 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej poprzez ich wadliwe zastosowanie, a w konsekwencji przekroczenie przez Radę Miejską w B. granic władztwa planistycznego w związku z nadmiernym ograniczeniem prawa Skarżącej do dysponowania i zagospodarowania gruntu, nieproporcjonalnie do celów koniecznych dla zapewnienia racjonalnej gospodarki przestrzennej oraz ponad usprawiedliwione potrzeby publiczne.