Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 września 2020 r., sygn. III SA/Wa 50/20

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Matylda Arnold-Rogiewicz, Sędziowie sędzia del. SO Agnieszka Baran, sędzia WSA Jacek Kaute (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Agata Szczepanik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 września 2020 r. sprawy ze skargi A. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia w całości decyzji ostatecznej określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2007 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego W. decyzją z dnia [...] czerwca 2013 r. określił A. S.A. (dalej "Spółka", "Strona", "Skarżąca") wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2007 r. w kwocie 1.352.429,00 zł oraz wysokość odsetek za zwłokę w kwocie 108.712.00 zł od niezapłaconej w terminie zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych za miesiąc maj 2007 r. w kwocie 1.091.452.00 zł. Dyrektor Izby Skarbowej w W., w wyniku rozpatrzenia odwołania, decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Na powyższe rozstrzygnięcie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W., pismem z dnia 14 stycznia 2014 r. Strona złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 18 czerwca 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 526/14 oddalił skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2013 r.

Spółka pismem z dnia 17 kwietnia 2019 r., wskazując jako podstawy prawną żądania art. 240 § 1 pkt 4 i pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) - dalej "O.p." wystąpiła do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. o wznowienie podstępowania zakończonego ww. decyzją ostateczną Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2013 r. W uzasadnieniu żądania wskazała, że w toku prowadzonego postępowania była reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, doradcę podatkowego K. T., na mocy pełnomocnictwa z dnia 15 listopada 2007 r., natomiast zawiadomienie z dnia 29 listopada 2012 r. nr 1433/PPIW4210-86/11/12/KO, w którym Naczelnik Urzędu Skarbowego poinformował Spółkę, iż bieg terminu przedawnienia uległ zawieszeniu, zostało doręczone jedynie Spółce. Powołując się na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów z dnia 18 marca 2019 r., sygn. akt I FPS 3/18, wskazała, że dla skuteczności zrealizowania obowiązku wynikającego z art. 70c O.p. zawiadomienie, o którym mowa w tym przepisie, należy doręczyć pełnomocnikowi, który został ustanowiony w postępowaniu kontrolnym lub podatkowym, nawet jeżeli zawiadomienia tego dokonuje organ podatkowy, przed którym nie toczy się żadne postępowanie z udziałem pełnomocnika strony. Natomiast uchybienie w realizacji powyższego obowiązku winno być traktowane jako brak ziszczenia się materialnoprawnego skutku przewidzianego w art. 70 § 6 pkt 1 O.p. Zdaniem Spółki, biorąc pod uwagę fakt, iż w niniejszej sprawie zawiadomienie o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zostało doręczone Spółce zamiast prawidłowo umocowanemu pełnomocnikowi, należy stwierdzić, że Strona nie z własnej winy nie brała udziału w toczącym się postępowaniu podatkowym, a zatem istnieje podstawa do wznowienia postępowania wymieniona w art. 240 § 1 pkt 4 O.p. Natomiast samo uchybienie w postaci pominięcia pełnomocnika Spółki w zakresie doręczania zawiadomienia miało istotne znaczenie procesowe, bo wprowadziło Spółkę w błąd co do daty przedawnienia, a w konsekwencji do możliwości zastosowania w sprawie różnych instrumentów i instytucji procesowych zarówno w postępowaniu podatkowym, jak i w postępowaniu egzekucyjnym. Zatem w świetle ww. uchwały, wskutek niedoręczenia pełnomocnikowi zawiadomienia, nie doszło do skutecznego zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania Spółki w podatku CIT za 2007 r., a w konsekwencji termin przedawnienia zobowiązania Spółki w tym podatku upłynął z dniem 31 grudnia 2013 r. Tym samym, wszelkie czynności podejmowane w sprawie przez organy podatkowe i egzekucyjne po dacie przedawnienia zobowiązania podatkowego nie mogły wywołać jakichkolwiek skutków prawnych, powinny być uznane za nieskuteczne, zaś wyegzekwowane w ten sposób środki powinny zostać zwrócone Spółce.