Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 sierpnia 2020 r., sygn. VI SA/Wa 457/20

Ubezpieczenie społeczne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aneta Lemiesz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Kozik Sędzia WSA Dorota Pawłowska Protokolant sekr. sąd. Łukasz Kawalec po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi E. K. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu 6 sierpnia 2014 r. Z. zwrócił się do [...] Oddziału Wojewódzkiego NFZ o wydanie decyzji dotyczącej objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym M. S. (dalej zwanego "Uczestnikiem") z tytułu wykonywania pracy na podstawie umów cywilnoprawnych o świadczenie usług na rzecz E. K. (dalej zwanego "Skarżącym") w okresie od dnia 1 czerwca 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. Przedmiotem tychże umów była "[...]".

Decyzją z [...] listopada 2014 r. Dyrektor [...] Oddziału Wojewódzkiego NFZ ustalił obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego Uczestnika z tytułu wykonywania pracy na podstawie umów o świadczenie usług, do których zgodnie z kodeksem cywilnym stosuje się przepisu dotyczące zlecenia na rzecz Skarżącego w okresie od dnia 1 czerwca 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.

Skarżący złożył odwołanie od tej decyzji.

Decyzją z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...], Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia (dalej zwany "Prezesem NFZ"), działając na podstawie art. 102 ust. 5 pkt 24 w związku z art. 109 ust. 5 oraz art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e) ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 581 ze zm.; dalej zwanej "ustawą o świadczeniach opieki zdrowotnej") oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.; dalej zwanej "kpa"), utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Zdaniem Prezesa NFZ, 31 umów zawartych przez Skarżącego z Uczestnikiem, nazwanych "umowami o dzieło", a polegających na "[...]", nie może zostać zakwalifikowanych jako umowy o dzieło, gdyż polegały na dokonywaniu czynności z należytą starannością. Wprawdzie czynności wykonywane przez Uczestnika prowadziły do powstania skutku w postaci naprawionej, określonej w poszczególnej umowie, ilości [...], jednak skutek pracy był uzależniony wyłącznie od starannego działania wykonawcy umowy. Czynności te i ich skutki nie polegały na wykonaniu jednorazowego rezultatu, lecz na następującym po sobie osiąganiu kolejnych, liczbowo wyznaczanych w poszczególnych umowach, rezultatów w postaci [...]. W ocenie Prezesa NFZ, był to zatem szereg powtarzalnych czynności, który doprowadził do osiągnięcia coraz większej (z dnia na dzień i z miesiąca na miesiąc) ilości [...], który nie może być jednak kwalifikowany jako realizacja umowy o dzieło. W konsekwencji Prezes NFZ uznał, że były to umowy o świadczenie usług, do których znajdują zastosowanie przepisy o zleceniu w rozumieniu art. 750 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.; dalej zwanej "kc"). Prezes NFZ dodał, że wspomniane czynności Uczestnika były powtarzalne i nie miały cech szczególnych, związanych z osobistymi właściwościami wykonawcy, ani nie wymagały od wykonawcy posiadania specyficznych cech czy umiejętności, poza umiejętnościami wyuczonymi, a zatem praca ta może być zasadniczo wykonana przez każdą osobę, która nabędzie odpowiednie przygotowanie praktyczne i której zostaną wydane odpowiednie narzędzia czy materiały.