Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 6 sierpnia 2020 r., sygn. II SA/Rz 741/20

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: NSA Stanisław Śliwa po rozpoznaniu w dniu 6 sierpnia 2020 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu H. S. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] maja 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję w całości.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] maja 2020 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze (SKO) po rozpoznaniu odwołania H. S. od decyzji Wójta Gminy [...] z dnia [...] marca 2020 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyliło ją w całości i sprawę przekazało do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji, w podstawie prawnej powołując art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r., poz. 256), zwanej dalej "K.p.a.".

Wójt Gminy [...], wskazaną decyzją z dnia 5 marca 2020 r., odmówił przyznania H. S. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad matką S. M. Organ ustalił, że S. M. jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym, z tym, że nie da się ustalić daty powstania tej niepełnosprawności. Opiekę nad nią sprawuje jej córka - wnioskodawczyni H. S., która nie jest zatrudniona, jak też nie pracuje w gospodarstwie rolnym. Wójt podniósł, że organy rozpoznające wniosek o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego związane są treścią orzeczenia dotyczącego niepełnosprawności tj. tak w zakresie daty jej powstania, jak i stopnia. Tym samym, nie mogą w tym przedmiocie czynić swoich ustaleń. Jako przeszkodę w przyznaniu wnioskodawczyni dochodzonego świadczenia organ podał brzmienie art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 111), zwanej w dalszej części "u.ś.r.", który jako przesłankę przedmiotowego świadczenia wskazuje okoliczność, by niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała nie później niż do ukończenia 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia. Tymczasem, w sprawie niniejszej daty takiej nie da się ustalić. Organ podkreślił, że wydany w odniesieniu do art. 17 ust. 1b u.ś.r. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. (K 38/13), w którym orzeczono o niekonstytucyjności części normy prawnej z przepisu tego wynikającej nie znajduje zastosowania w realiach niniejszej sprawy. Zalecona bowiem przez TK korekta stanu prawnego nie zmienia sytuacji prawnej wnioskodawcy, który na dzień wydania decyzji nie należał do tej kategorii opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych. Wskazane unormowanie nadal obowiązuje i wiąże organy administracji.