Wyrok WSA w Krakowie z dnia 4 sierpnia 2020 r., sygn. III SA/Kr 19/20

Samorząd terytorialny

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Bociąga Sędziowie: Sędzia WSA Hanna Knysiak-Sudyka (spr.) Sędzia WSA Barbara Pasternak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 4 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Krakowie na uchwałę Rady Gminy Koszyce z dnia 31 marca 2011 r. nr III/35/2011 w sprawie określenia zasad korzystania z przystanków i ustalenia wysokości stawek opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych zlokalizowanych na terenie Gminy Koszyce I. stwierdza nieważność § 3 zaskarżonej uchwały; II. w pozostałym zakresie skargę oddala.

Uzasadnienie

Rada Gminy Koszyce w dniu 31 marca 2011 r. podjęła uchwałę nr III/35/2011 w sprawie określenia zasad korzystania z przystanków i ustalenia wysokości stawek opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych zlokalizowanych na terenie Gminy Koszyce.

Uchwała ta została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15, art. 40 ust.2 pkt 4, art. 41 ust.1 i art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 15 ust. 2, art. 16 ust.1 oraz art. 16 ust. 4 -7 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 5, poz. 13).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na powyższą uchwałę skargę na wniósł Prokurator Okręgowy w Krakowie.

Skargę wniesiono na podstawie art. 8 § 1, art. 50 § 1, art. 53 § 3 oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 2325; powoływanej dalej jako "p.p.s.a.") i art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r., poz. 713; powoływanej dalej jako "u.s.g.").

Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości.

Zaskarżonej uchwale skarżący zarzucił istotne naruszenie prawa, a to art. 16 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (tekst jedn. Dz.U. z 2019 r., poz. 2495; powoływanej dalej jako "u.p.t.z.") poprzez niewłaściwie zastosowanie i wprowadzenie stawek w postaci jednej stawki opłat dla wszystkich przewoźników za korzystanie z przystanków komunikacyjnych w wysokości 0,05 złotych za jedno zatrzymanie środka transportu na przystanku komunikacyjnym, a więc zastosowanie stawek o dyskryminującym charakterze, wbrew treści art. 16 ust. 4 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, który pozwala na pobieranie opłat za korzystanie przez operatorów i przewoźników z przystanków komunikacyjnych, których właścicielem lub zarządzającym jest jednostka samorządu terytorialnego, z uwzględnieniem niedyskryminujących zasad.