Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 lipca 2020 r., sygn. II SA/Wa 225/20

Ubezpieczenie społeczne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (spr.), Sędzia WSA Sławomir Fularski, Asesor WSA Joanna Kruszewska-Grońska, , Magdalena Morawiec, Protokolant referent stażysta, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lipca 2020 r. sprawy ze skargi małoletniego L.N. - reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego M.N. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia w drodze wyjątku - renty rodzinnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] września 2019 r. nr [...]; 2. zasądza od Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz strony skarżącej małoletniego L.N. - reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego M.N. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

I. Stan sprawy przedstawia się następująco:

1. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (zwany dalej: "Prezesem ZUS") decyzją z [...] września 2019r. odmówił L.N., za którego działała przedstawicielka ustawowa - M.N. (zwany dalej: "Skarżącym") przyznania renty rodzinnej w drodze wyjątku po zmarłym ojcu, na podstawie art. 83 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2018r., poz. 1270, ze zm., zwana dalej: "u.e.r.FUS").

Prezes ZUS w uzasadnieniu podał, że z dokumentacji znajdującej się w aktach wynika, że ojciec Skarżącego, który zmarł w wieku 49 lat, ma udokumentowane 12 lat, 10 miesięcy i 2 dni łącznych okresów składkowych i nieskładkowych i w dziesięcioleciu przed dniem śmiercią, zamiast 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych - wymaganych do przyznania świadczenia w trybie zwykłym - ma udokumentowany tylko rok, miesiąc i 10 dni tych okresów. Ojciec Skarżącego w latach 1995-1997, 2001-2004, 2004-2005, 2009-2013, 2015-2019 nie udowodnił okresu zatrudnienia lub innej działalności objętej ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi i nie wykazał szczególnych okoliczności uniemożliwiających przezwyciężenie przeszkód w wykonywaniu zatrudnienia. W ww. przerwach nie orzeczono wobec ojca Skarżącego całkowitej niezdolności do pracy. Z dokumentacji rentowej wynika, że ojciec Skarżącego dwukrotnie rozwiązywał umowę o pracę z przyczyn leżących po stronie pracownika. Osoba decydująca się na taką formę rozwiązania stosunku pracy winna liczyć się z negatywnymi konsekwencjami w sferze uprawnień do świadczenia z ubezpieczeń społecznych.