Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 lipca 2020 r., sygn. VI SA/Wa 2161/19

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Nowecki Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Kozik (spr.) Sędzia WSA Aneta Lemiesz Protokolant ref. staż. Robert Mirończyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2020 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia na rzecz skarżącej [...] Sp. z o.o. z siedzibą w S. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

"(...)"Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w "(...)" (dalej też jako "skarżąca", "strona", "spółka") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia (dalej też jako "Prezes NFZ", "organ II instancji" lub "organ odwoławczy") z "(...)" sierpnia 2019 r. nr "(...)". Zaskarżoną decyzją Prezes NFZ utrzymał w mocy decyzję Dyrektora "(...)"Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia (dalej też jako "organ I instancji" lub "Dyrektor") z "(...)" czerwca 2015 r. nr "(...)", stwierdzającą, że H. N.(dalej jako "uczestnik" lub "zainteresowany") podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu zawartej ze skarżącą w dniu 27 października 2008 r. umowy. Przedmiotem powyższej umowy, nazwanej przez strony "umową o dzieło", było "wykonanie prac wykończeniowych w mieszkaniu wzorcowym "(...)", przy ul. "(...)" w "(...)"" w okresie od 27 do 31 października 2008 r. Termin odbioru dzieła strony uzgodniły na dzień 10 listopada 2008 r. Za wykonanie dzieła skarżąca zobowiązała się do zapłaty wynagrodzenia w wysokości brutto 177 złotych.

W ocenie Dyrektora "(...)"Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia przedmiot powyższej umowy nie miał charakteru na tyle zindywidualizowanego, by móc uznać, że stanowił dzieło. Zdaniem organu I instancji prace wykończeniowe same w sobie nie stanowiły dzieła, były one natomiast etapem prac w procesie budowlanym. W odniesieniu do prac wykończeniowych nie sposób bowiem mówić o stworzeniu wyodrębnionego dzieła, jako procesie pracy o możliwym do określenia momencie początkowym i końcowym polegającym na stworzeniu lub przetworzeniu dzieła do takiej postaci, w jakiej poprzednio nie istniało. Zdaniem organu I instancji analiza spornej umowy wskazuje, że dotyczyła ona wykonania określonych czynności, a dokładniej czynności związanych z pracami wykończeniowymi w budownictwie. Dlatego też organ I instancji uznał, iż przedmiotowa umowa, wbrew nazwie, winna zostać zakwalifikowana jako nienazwana umowa o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu. Z tytułu zaś wykonywania pracy na podstawie umowy o świadczenie usług uczestnik, w okresie od dnia 27 do 31 października 2008 r. podlegał obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego.