Wyrok WSA w Lublinie z dnia 8 lipca 2020 r., sygn. II SA/Lu 247/20

Jedynie w dwóch przypadkach przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jednolity Dz.U. z 2018 r., poz. 1474 ze zm. - dalej także jako „specustawa drogowa”) stanowią, że doręczenie zawiadomienia na adres wskazany w katastrze nieruchomości jest skuteczne (art. 11d ust. 5 i art. 11f ust. 3 specustawy drogowej). Wyłącznie więc w tych dwóch ściśle określnych sytuacjach przepisy ustawy nakazują dokonywanie doręczeń na adres wskazany w katastrze nieruchomości oraz wprowadzają fikcję prawną skuteczności tak dokonanego doręczenia.

Kwestia skuteczności doręczeń dokonywanych osobom prawnym na tzw. adres korespondencyjny, a nie w sposób określony w art. 45 k.p.a., budzi istotne wątpliwości w orzecznictwie sądów administracyjnych. Niewątpliwie, związane z tym zagadnieniem wątpliwości, wynikają z tego, że przepisy kodeksu postępowania administracyjnego nie regulują w żaden sposób zagadnienia doręczania pism na adres wskazany do korespondencji. Jednakże należy jednocześnie zauważyć, że powyższe nie jest rezultatem celowego zabiegu ustawodawcy, lecz jest wynikiem anachronizmu tego aktu prawnego, którego treść nie została dostosowana w należytym stopniu do istotnie zmienionych warunków społeczno-gospodarczych, w których obecnie funkcjonujemy.

Brak w kodeksie postępowania administracyjnego przepisów przewidujących możliwość wyznaczenia przez stronę postępowania administracyjnego adresu „do korespondencji”, nie może przemawiać za pozbawieniem strony możliwości korzystania z doręczenia jej pism urzędowych pod wskazanym przez nią adresem, innym od adresu jej siedziby, o którym mowa w art. 45 k.p.a. Zastrzec należy jednakże, że podstawowym warunkiem skuteczności tak wykonywanego doręczenia jest to, ażeby wskazanie adresu do korespondencji, pod który od tej pory dokonywane będą doręczenia, nastąpiło w sposób wyraźny i nie budzący wątpliwości. Innymi słowy wskazanie adresu dla doręczeń musi wynikać expressis verbis z treści pisma strony. Niezbędne jest więc nie tylko oznaczenie w piśmie nowego adresu, ale przede wszystkim jednoznaczne i wyraźne oznajmienie woli strony co do tego, by doręczeń pism dokonywać pod wskazany przez nią adres, inny od adresu jej siedziby.