Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2020 r., sygn. VI SA/Wa 2682/19

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dorota Dziedzic-Chojnacka Sędziowie: Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek (spr.) Sędzia WSA Sławomir Kozik po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 kwietnia 2020 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi R. B. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie niewyrażenia zgody na dalsze zajmowanie stanowiska sędziego 1.stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji, 2.zasądza od Ministra Sprawiedliwości na rzecz R. B. kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W dniu 29 września 2017 r. sędzia Sądu Rejonowego w O. R. B. (dalej "skarżąca") złożyła oświadczenie o woli dalszego zajmowania stanowiska sędziego, przedstawiając jednocześnie zaświadczenia stwierdzające, że jest zdolna, ze względu na stan zdrowia i z uwagi na brak przeciwskazań psychologicznych, do pełnienia obowiązków sędziego.

Pismem z dnia 28 listopada 2017 r., nr [...], Minister Sprawiedliwości, powołując się na art. 69 § 1, § 1b i § 3 zd. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2062 z późn. zm.), dalej "p.u.s.p.", poinformował skarżącą, że nie wyraża zgody na dalsze zajmowanie przez nią stanowiska sędziego.

Skarżąca, uznając powyższe pismo za akt, o jakim mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.), dalej "p.p.s.a.", wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (dalej "WSA w Warszawie" lub "Sąd").

Zaskarżonemu pismu skarżąca zarzuciła naruszenie:

- art. 180 ust. 3 Konstytucji w zw. z art. 6 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2096 z późn. zm.), dalej "k.p.a.", przez jego niewłaściwe zastosowanie poprzez niewyrażenie zgody na dalsze zajmowanie przez skarżącą stanowiska sędziego, w sytuacji gdy nie zachodzą okoliczności choroby lub utraty sił uniemożliwiające jej sprawowanie urzędu, zaś zaskarżony akt opiera się na podstawie prawnej, która nie przewiduje procedury odwoławczej i nie podlega jakiejkolwiek kontroli, pozostawiając Ministrowi Sprawiedliwości całkowitą swobodę decyzyjną w tym zakresie,