Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 5 marca 2020 r., sygn. I SA/Sz 752/19

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Polańska Sędziowie Sędzia WSA Marzena Kowalewska Sędzia WSA Bolesław Stachura (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Furtak-Biernat po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 27 lutego 2020 r. sprawy ze skargi T. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku od nieruchomości za 2009 r., po wznowieniu postępowania oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] lipca 2019 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z [...] kwietnia 2019 r. nr [...] odmawiającą uchylenia decyzji ostatecznej Samorządowego Kolegium Odwoławczego z [...] lipca 2012 r. znak: [...] utrzymującej w mocy decyzję Prezydenta Miasta S. S. z [...] grudnia 2011 r. znak: [...] w sprawie określenia P. w W. (obecnie T. w W.) - dalej "Spółka", "Strona" lub "Skarżąca" wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2009 r. w wysokości [...] zł.

Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Kolegium wskazało art. 233 § 1 pkt 1 w zw. z art. 245 § 1 pkt 2, art. 240 § 1 pkt 8, art. 244 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900); dalej: "Ordynacja podatkowa" lub "O.p".

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że Spółka złożyła wniosek o wznowienie postępowania, zakończonego wymienioną decyzją ostateczną z [...] lipca 2012 r., z uwagi na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 13 grudnia 2017 r. sygn. akt SK 48/15, w którym Trybunał orzekł, że art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1785 i 2141); dalej: "u.p.o.l." w zakresie, w jakim umożliwia uznanie za budowlę obiektu budowlanego, który spełnia kryteria bycia budynkiem, przewidziane w art. 1a ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, jest niezgodny z zasadą szczególnej określoności regulacji daninowych, wywodzoną z art. 84 w związku z art. 217, w związku z art. 64 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.