Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 stycznia 2020 r., sygn. VI SA/Wa 2117/19

Drogi publiczne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Romanowski Sędziowie Sędzia WSA Pamela Kuraś-Debecka Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska (spr.) Protokolant spec. Marcin Just po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi S. W. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu [...] kwietnia 2013 r. w I. na ul. [...] (droga krajowa

nr [...]) zatrzymano do kontroli pojazd członowy składający się z ciągnika marki [...] o nr rej. [...] wraz z naczepą marki [...] o nr rej. [...]. Pojazdem członowym kierował Z. W., który wykonywał przewóz drogowy 174 kontenerów metalowych (ładunek podzielny) w imieniu S. W. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą S.. Przebieg kontroli utrwalono protokołem nr [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r.

Decyzją z dnia [...] maja 2013r. nr [...] [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego orzekł nałożeniu na stronę kary pieniężnej w wysokości 15000 złotych. Strona złożyła odwołanie.

Główny Inspektor Transportu Drogowego decyzją nr [...] z dnia [...] października 2013 r., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

Pismem z dnia 19 kwietnia 2019 r. strona złożyła wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Głównego Inspektora Transportu Drogowego

nr [...] z dnia [...] października 2013r., jak i decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2013r. nr [...]. W treści wniosku strona wskazała, że w dniu 21 marca 2019r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał wyrok w sprawie C-127/17, w którym przesądził, że Rzeczpospolita Polska naruszyła prawo europejskie uzależniając ruch pojazdów o naciskach pojedynczych osi napędowych nieprzekraczających 11,5 t od uzyskania odrębnego zezwolenia, a dokładnie art. 3 i 7 dyrektywy Rady 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r.