Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 23 stycznia 2020 r., sygn. III SA/Gd 763/19

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Sudoł, Sędziowie Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.), Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak, Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Pobojewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi M. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 24 września 2019 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 25 czerwca 2019 r., nr [...], wydaną na podstawie m.in. art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 111) - dalej jako: "ustawa", Prezydent Miasta odmówił przyznania M. T. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad synem W. K.

Organ I instancji, przytaczając treść art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy wskazał, że M. T. jest osobą korzystającą z urlopu wychowawczego, pozostającą w stosunku pracy z A Spółką z o.o. Jak wyjaśnił organ, główną przesłanką nabycia prawa do urlopu wychowawczego jest pozostawanie w stosunku pracy i posiadanie co najmniej 6-miesięcznego stażu pracy. Urlop wychowawczy powoduje jedynie czasowe zawieszenie obowiązku świadczenia pracy po stronie pracownika, a po stronie pracodawcy obowiązku wypłacania wynagrodzenia. Uzyskanie prawa do urlopu wychowawczego skutkuje utratą dochodu w rozumieniu art. 3 pkt 23 ustawy, ale nie jest jednoznaczne z rezygnacją z zatrudnienia, czyli z rozwiązaniem stosunku pracy. W ocenie organu osoba przebywająca na urlopie wychowawczym nie spełnia przesłanki koniecznej do przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, tj. rezygnacji lub niepodejmowania zatrudnienia w związku ze sprawowaniem opieki nad osobą niepełnosprawną.