Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 grudnia 2019 r., sygn. IV SA/Wa 2151/19

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec (spr.), Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Golat, sędzia WSA Grzegorz Rząsa, Protokolant ref. Bartłomiej Grzybowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi J. C., E. S. oraz M. S. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] września 2002 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę

Uzasadnienie

J. C., E. S. oraz M. S., współwłaściciele działki nr [...] obręb [...], położonej przy ulicach [...] i [...], uregulowanej w księdze wieczystej KW nr [...], wnieśli skargę na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] września 2002 r. nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego fragmentów obszarów [...] w gminie [...], w części obejmującej jej § 20 (przed Sądem pełnomocnik Skarżących uszczegółowił skargę w ten sposób, że domagał się stwierdzenia nieważności § 20 ust. 1 pkt 1 tej uchwały oraz załącznika graficznego planu w tym zakresie).

Stan niniejszej sprawy przedstawia się następująco.

Skarżący zarzucili naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.: 1/. art. 33 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j.: Dz. U. z 2015 r., poz. 199, ze zm. - dalej u.p.z.p.) poprzez niedostosowanie tego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego do obowiązujących obecnie regulacji w tym przedmiocie - § 10 ust. 6 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 26.04.2013 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe i ich usytuowanie, i pozostawienie dawnych, szerokich stref kontrolowanych od sieci gazowych, podczas gdy obecne możliwości techniczne pozwalają na ich znaczne zmniejszenie i stwarzają możliwość zabudowy przedmiotowej nieruchomości, co znalazło wyraz w rozporządzeniu z 2013 r.; 2/. art. 7 i 94 Konstytucji RP w zw. z art. 40 ustawy o samorządzie gminnym (dalej u.s.g.) przez ich niezastosowanie, a w efekcie wydanie aktu prawa miejscowego niezgodnego ze wskazanym rozporządzeniem; 3/. art. 140 Kodeksu cywilnego (t.j. DZ. U. z 2016 r., poz. 380, ze zm. - dalej k.c.), w związku z art. 21 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej poprzez wydanie aktu prawa ingerującego w sposób istotny w prawo własności Skarżących. Pełnomocnik wyjaśnił, że na działkach Skarżących planowane jest wybudowanie centrum handlowego. Wiąże się to z koniecznością rozbiórki położonego na tych działkach odcinka gazociągu [...] relacji [...] oraz zbudowaniem nowego odcinka gazociągu o parametrach [...] o długości 175 m. Z uzyskanych dla niego warunków technicznych wynika, że po tej przebudowie wyznaczony zostanie obszar tzw. strefy kontrolowanej o szer. 8 m (§ 10 rozporządzenia), którego linia środkowa pokrywa się z osią gazociągu. Zdaniem pełnomocnika, obowiązujący plan wprowadza zbyt drastyczne ograniczenia w tym zakresie. Nie ma możliwości uzyskania pozwolenia na budowę dla tego centrum handlowego, ze względu na sprzeczność z planem w zakresie stref bezpieczeństwa (stref kontrolnych). Wskazany zapis planu narusza zatem interes prawny Skarżących.