Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 12 grudnia 2019 r., sygn. II SA/Ol 782/19

Budowlane prawo

Dnia 12 grudnia 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Chybicki Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska Sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Protokolant specjalista Anna Piontczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2019 roku sprawy ze skargi A.S. na decyzję Wojewody z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie pozwolenia na budowę 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; 2. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącej A. S. kwotę 500 zł (słownie: pięćset złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Po rozpatrzeniu wniosku Spółki A (dalej: Spółka) z 5 kwietnia 2019r. o pozwolenie na budowę, Starosta (dalej: Starosta) decyzją z [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę obejmującą budowę stacji bazowej telefonii komórkowej [...] nr [...], na działce nr [...] obręb [...], gm. D. Podstawę rozstrzygnięcia stanowił art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4 i art. 36 i art. 82 ust. 2 ustawy z 7 lipca 1994r. Prawo budowlane. W osnowie decyzji organ określił szczególne warunki zabezpieczenia terenu budowy i prowadzenia robót budowlanych. W uzasadnieniu wyjaśniono, że w toku postępowania stwierdzono, że inwestycja nie wymaga przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko i uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Projekt budowlany zawiera niezbędne opinie i uzgodnienia wymagane przepisami szczególnymi, jest zgodny z ustaleniami decyzji Wójta Gminy o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego z [...].

2. Odwołanie od tej decyzji złożyli odrębnymi pismami: A.S. oraz K.S. wskazując na wadliwość decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, która winna być poprzedzona postępowaniem w sprawie oddziaływania zamierzenia inwestycyjnego na środowisko oraz uzyskaniem decyzji środowiskowej.

3. Decyzją z [...], nr [...] Wojewoda utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Wyjaśnił, że kontrola organu odwoławczego jest kontrolą pełną, polegającą na ponownym merytorycznym rozstrzygnięciu sprawy, co wynika z art. 138 k.p.a. Nadto organ rozstrzyga sprawę na podstawie akt sprawy przekazanych przez organ I instancji oraz na podstawie poczynionych przez siebie - gdy była taka potrzeba - dodatkowych ustaleń, mając na względzie ustalony stan faktyczny oraz treść przepisów prawa, obowiązujących w dacie orzekania.