Wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 grudnia 2019 r., sygn. III SA/Kr 1155/19

Pomoc społeczna

|Sygn. akt III SA/Kr 1155/19 | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 10 grudnia 2019 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: NSA Krystyna Kutzner (spr.), Sędziowie: WSA Bożenna Blitek, WSA Maria Zawadzka, Protokolant: Specjalista Agata Zaręba-Piotrowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2019 r., sprawy ze skargi I. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 03 września 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy skierowania do domu pomocy społecznej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 3 września 2019 r. nr [...] utrzymano w mocy decyzję Dyrektora Ośrodka Pomocy z dnia [...] 2019 r. znak [...] odmawiającą I. C., dalej: skarżąca, skierowania jej do domu pomocy społecznej .

Decyzja ta zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

W dniu 4 stycznia 2019 r. skarżąca złożyła wniosek o skierowanie do domu pomocy społecznej. W toku wszczętego w wyniku powyższego wniosku postępowania administracyjnego organ ustalił, że w okresie od dnia 11 marca do dnia 30 kwietnia 2019 r. skarżąca przebywała w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym, gdzie po przebytym udarze mózgu uzyskała sprawność w samoobsłudze (> 40 pkt skali Barthel) i została wypisana do domu. Z zaświadczenia lekarskiego z dnia 15 kwietnia 2019 r. wynika, że skarżąca pomimo przebytego udaru nie wymaga całodobowej opieki lekarskiej i pielęgniarskiej, lecz okresowo wymaga pomocy drugiej osoby w zakresie wykonywania czynności higienicznych, poruszania się w środowisku oraz prowadzenia gospodarstwa domowego. Z zaświadczenia psychologa z dnia 18 kwietnia 2019 r. wynika z kolei, że skarżąca wymaga pomocy w niektórych czynnościach dnia codziennego. Swoje ustalenia organ I instancji oparł ponadto na wywiadzie środowiskowym przeprowadzonym przez pracownika socjalnego, w którym stwierdzono, że z powodu afazji skarżąca nie porozumiewa się werbalnie , ale wyraża wolę za pomocą gestów. Jest zorientowana co do czasu, miejsca i zdarzeń i nie wykazuje dysfunkcji wzroku i słuchu. Funkcjonuje z pomocą osób trzecich, przede wszystkim syna, który jest zobowiązany do świadczenia jej pomocy w ramach umowy dożywocia. Drugi syn skarżącej nie żyje, a skarżąca jest skonfliktowana z synową i wnukami. Z wywiadu wynika ponadto, że skarżąca odrzuciła propozycję zwiększenia liczby godzin opiekuńczych.