Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 27 marca 2019 r., sygn. IV SA/Po 150/19

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Jarosz Sędzia WSA Józef Maleszewski (spr.) Asesor sądowy WSA Maria Grzymisławska - Cybulska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 27 marca 2019 r. sprawy ze skargi R. R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] listopada 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją 1. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Burmistrza O. z dnia [...] września 2018 r. nr [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego R. R. kwotę [...]zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze postanowieniem z dnia [...] listopada 2018 r. nr [...] po rozpatrzeniu zażalenia R. R. od postanowienia Burmistrza O. z dnia [...] września 2018 r.nr [...] o odmowie wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...] w sprawie skierowania J. R. do Domu Pomocy Społecznej Zgromadzenia Sióstr Małych Misjonarek Miłosierdzia w K. , działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 144 w zw. z art. 145 § 1 pkt 4 i pkt 5 oraz art. 149 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (j.t. Dz.U. z 2018, poz. 2096. - dalej k.p.a.) utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie.

W uzasadnieniu wskazano, że wniosek o wznowienie postępowania złożył w dniu 7 grudnia 2016 r. R. R., syn pensjonariuszki DPS w Kole wskazując na przesłanki wznowienia określone w art. 145 § 1 pkt 4 i pkt 5 k.p.a. Organ I instancji w postanowieniu z dnia 4 września 2018 r. nie uwzględnił powyższego wniosku wskazując na jego wniesienie po terminie określonym w art. 148 § 2 k.p.a. w odniesieniu do przesłanki z art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. oraz bezzasadności twierdzeń o naruszeniu art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł pełnomocnik R. R. (dalej skarżący) podnosząc zarzut naruszenia art. 10 § 1 k.p.a. poprzez odstąpienie od udostępnienia akt sprawy i uniemożliwienia mu wypowiedzenia się co do zebranego materiału dowodowego, w tym złożenia wniosków dowodowych, a także naruszenie art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a. poprzez zaniechanie podjęcia czynności dowodowych co do faktycznej daty, w której dowiedział się o ostatecznej decyzji o umieszczeniu matki w domu pomocy społecznej, jak również zaniechanie poczynienia ustaleń w zakresie rzeczywistych warunków mieszkaniowych siostry mimo kwestionowania przez niego ustaleń organu w zakresie jej sytuacji mieszkaniowej. Za nieuprawnione skarżący uznał także ustalenie organu, że zarówno on jak i jego siostra nie wyrażali zainteresowania losem matki czy wręcz odmawiali jej opieki.