Wyrok WSA w Krakowie z dnia 23 czerwca 2017 r., sygn. III SA/Kr 420/17

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący SSędzia WSA Ewa Michna (spr.), Sędziowie WSA Bożenna Blitek, WSA Janusz Bociąga, Protokolant Aleksandra Grabiec, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 czerwca 2017 sprawy ze skargi S. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 17 lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy skierowania do domu pomocy społecznej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Decyzją z 17 lutego 2017 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z [...] 2016 r. o odmowie skierowania skarżącego S. N. do domu pomocy społecznej.

Zdaniem Kolegium organ I instancji słusznie uznał, że nie wystąpiły przesłanki z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U z 2016 poz. 930) pozwalające umieścić skarżącego w domu pomocy społecznej. Taką przesłanką nie mógł być bowiem fakt, że aktualny pobyt skarżącego w Domie Pomocy Społecznej przy ul. R w K był czasowy i po zakończeniu leczenia uzależnienia od alkoholu koniecznym byłoby opuszczenie dotychczasowej placówki. Organ wskazał, że przeanalizowano stan skarżącego (63 lata) będącego osobą w miarę samodzielną w codziennym funkcjonowaniu. Zgodnie z zaświadczeniem lekarskim z 19 lipca 2016 r. skarżący nie wymagał całodobowej opieki osób trzecich. Zebrana dokumentacja (wywiad środowiskowy) wskazywała, że podstawowe czynności życiowe tj. spożywanie posiłków, wstawanie z łóżka i przemieszczanie się na fotel, utrzymanie higieny osobistej, korzystanie z toalety, mycie, kąpiel całego ciała, poruszanie się po powierzchniach płaskich, wchodzenie i schodzenie po schodach, ubieranie się i rozbieranie się, korzystanie z telefonu, robienie zakupów, przygotowanie i przyjmowanie leków, gospodarowanie pieniędzmi oraz wykonywanie prac domowych skarżący wykonywał samodzielnie. Kolegium podkreśliło, że zgodnie z ww. przepisem prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej przysługiwało osobie wymagającej całodobowej opieki, niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu i której nie można było zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych. Natomiast, jak wskazywał zgromadzony materiał dowodowy, a przede wszystkim przeprowadzone wywiady środowiskowe, skarżący był w stanie wykonywać samodzielnie wszystkie podstawowe czynności. Dodatkowo Kolegium wyjaśniło, że w orzecznictwie sądowoadministracynym podkreśla się, że umieszczenie w domu pomocy społecznej jest ostatecznością.