Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 21 listopada 2019 r., sygn. II SA/Po 682/19

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Sędziowie Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Sędzia WSA Izabela Paluszyńska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 listopada 2019 r. sprawy ze skargi K. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lipca 2019 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania; oddala skargę

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] maja 2019 r., nr [...], Starosta [...] działając na podstawie art. 61a § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm.; dalej: "K.p.a."), po rozpatrzeniu wniosku K. K., odmówił wszczęcia postępowania administracyjnego w zakresie możliwości negatywnego oddziaływania na środowisko i prawidłowości gospodarowania odpadami przez J. S. [...] w miejscowości [...], gmina [...].

W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że K. K., zamieszkały w miejscowości [...], wystąpił o przeprowadzenie kontroli firmy J. S. [...], zlokalizowanej w miejscowości [...] gmina [...], w zakresie ochrony środowiska i gospodarki odpadami. W związku z powyższym, w dniu [...] stycznia 2018 r. została przeprowadzona kontrola firmy [...] J. S. we wskazanym zakresie. Kontrola ta nie wykazała naruszeń w zakresie korzystania ze środowiska, o czym poinformowano wnioskodawcę pismem.

Następnie wskazano, że w sprawie tej wnioskodawca nie został uznany za stronę w myśl art. 28 K.p.a., albowiem - na co zwrócono uwagę w uzasadnieniu wyroku z dnia [...] lutego 2019 r., sygn. akt II SAB/Po [...] - z dyspozycji art. 363 ustawy Prawo ochrony środowiska nie wynika interes prawny dla sąsiadów poparty przepisami prawa cywilnego, który byłby chroniony w ten sposób, że ustalałby kompetencje danego organu do wydania decyzji w tej sprawie. Wynika to z tego, że dyspozycja art. 363 ustawy Prawo ochrony środowiska dotyczy ochrony dobra wspólnego, którym jest ochrona środowiska, czyli stroną danego postępowania jest w zasadzie tylko podmiot, na który są nałożone obowiązki zmierzające do ograniczenia negatywnego oddziaływania na środowisko w określonym czasie. W Prawie ochrony środowiska nie występuje instytucja prawna actio popularis, czyli skargi powszechnej dla każdego podmiotu zainteresowanego ochroną środowiska jako dobra wspólnego, gdyż nie jest to konstytucyjne prawo do informacji o środowisku i jego ochronie. Właściciel sąsiedniej nieruchomości może być stroną tego postępowania wówczas, jeżeli wykaże swój interes prawny wynikający z odpowiedniej normy prawa materialnego, a nie tylko interes faktyczny. Jeżeli chodzi o interes prawny wywiedziony z regulacji dotyczących ochrony prawa własności, to interes prawny właścicieli nieruchomości sąsiednich, na które oddziaływać może działanie osoby fizycznej, wskazane w dyspozycji art. 363 ustawy Prawo ochrony środowiska, podlega ochronie na innych podstawach normatywnych i w innych postępowaniach, niż to prowadzone na podstawie tego przepisu.