Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 20 listopada 2019 r., sygn. I SA/Po 791/19

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Wolna-Kubicka (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont Sędzia WSA Karol Pawlicki Protokolant referent stażysta Artur Iwiński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2019 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...], nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Po 791/19

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia z [...] czerwca 2016 r utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] z dnia [...] września 2015 r. określającą A. K. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że po przeprowadzeniu postępowania kontrolnego, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] decyzją z dnia [...] stycznia 2015 r. określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. w kwocie [...]zł. W wyniku rozpatrzenia odwołania skarżącego, Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z [...] kwietnia 2015 r. uchylił decyzję organu pierwszej instancji. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z [...] września 2015 r. określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. w takiej samej jak poprzednio wysokości tj [...] zł. Do akt administracyjnych Dyrektor UKS włączył następujące dokumenty: protokoły przesłuchania kontrolowanych w charakterze strony: R. P., M. K. i A. K.; oświadczenia: R. P., A. G., K. J.; protokoły przesłuchania świadków: R. P., R. G., T. W., A. G., I. M., W. K., M. K., W. M., M. K., K. J., A. T., Z. H., M. D., M. K., A. B., A. F., M. K. i R. A.; uzupełnienie odwołania [...] s.c. z [...] sierpnia 2012 r.; pismo [...] S.A. z [...] października 2012 r.; pismo [...] z [...] lutego 2014 r.; wyciągi z protokołów przesłuchania świadków: M. D. i A. T. oraz wyciąg z protokołu badania ksiąg sporządzony w ramach postępowania kontrolnego u R. P. prowadzącego firmę [...] R. P. w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. i 2010 r.; wyciąg z prawomocnej decyzji z [...] czerwca 2014 r., określającej R. P. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r.; odpowiedź pełnomocnika R. P. na wezwania z [...] listopada i [...] grudnia 2014 r.; protokoły przesłuchania w dniu [...] lutego 2015 r. świadków A. T. i R. G.; pismo [...] sp. z o.o. z [...] grudnia 2014 r. i [...] stycznia 2015 r.; pismo [...] z [...] stycznia 2015 r., pismo [...] W. W. G. z [...] lutego 2015 r. W dniu [...] czerwca 2015 r. organ kontroli skarbowej sporządził protokół z badania księgi przychodów i rozchodów za 2009 r. i 2010 r. spółki cywilnej [...], w której skarżący był 50% udziałowcem. W protokole tym zamieścił dokonane wcześniej ustalenia i na ich podstawie, powołując się na przepisy art. 193 § 1, § 2, § 4 i § 6 Ordynacji podatkowej, uznał podatkową księgę przychodów i rozchodów za 2009 r. i 2010 r. za nierzetelną w części. Organ pierwszej instancji stwierdził, że faktury wystawione w 2010r przez [...] R. P. na łączną kwotę [...]zł (z czego na skarżącego przypadała połowa tej kwoty tj [...] zł ) dokumentują czynności, które nie zostały wykonane. Wskazał, że poza fakturami VAT oraz zgodnym potwierdzeniem wystawcy i odbiorcy faktur odnośnie dostawy części, brak jest jakichkolwiek innych dowodów potwierdzających wykonanie wykazanych na tych fakturach usług naprawy ciepłomierzy i wodomierzy oraz dostawy do nich części. Organ podniósł, że sporne faktury poza lakonicznym opisem wykonanej usługi, nie zawierają ilości sprzedanych towarów, ceny jednostkowej towaru lub usługi oraz kwoty podatku. Skarżący nie przedłożył ani dowodów potwierdzających wydanie do naprawy i przyjęcie urządzeń z naprawy, ani potwierdzeń (przelewów) zapłaty za wykonane usługi. Odnośnie do wskazanej na fakturach dostawy części do wodomierzy organ pierwszej instancji wskazał, że z analizy dowodów zakupu [...] wynika, że R. P. nie kupował w 2010 r. części do wodomierzy i ciepłomierzy, co wyklucza możliwość ich dalszej odsprzedaży. Nie wykonywał też napraw, regeneracji, mycia, czyszczenia tych urządzeń ani na zlecenie [...], ani na zlecenie innych podmiotów. Organ uznał, że sporządzone przez wspólników [...], na potrzeby postępowania kontrolnego, kosztorysy nie zawierały ilości i nazw części zamiennych jakie miały być rzekomo przedmiotem transakcji. Zakwestionowano także dokonywanie naprawy wodomierzy i ciepłomierzy przez [...] na rzecz spółki [...] na działce w [...] oraz w garażu przy ul. [...] w [...]. Powołał się na zeznania świadków (byłych i aktualnych pracowników firmy [...] oraz sąsiada skarżącego), z których wynikało, że na działce tej znajdował się garaż metalowy, w którym przechowywane były narzędzia i materiały związane z budową domu mieszkalnego należącego do R. P.. Natomiast garaż w [...] przy ul. [...] nie był przystosowany do prowadzenia działalności gospodarczej. Organ wyjaśnił dlaczego za niewiarygodne uznał złożone w tym zakresie zeznania R. P., jego pracownika R. G. oraz skarżącego i jego wspólnika, porównując je z zeznaniami pozostałych świadków. Zebrany i oceniony materiał dowodowy doprowadził organ kontroli skarbowej do stwierdzenia, że faktury, w treści których jako wykonawcę wskazano [...] dokumentują czynności , które nie zostały wykonane.