Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 9 października 2019 r., sygn. I SA/Po 456/19

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Rennert Sędziowie Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędzia WSA Karol Pawlicki (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Szydłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 09 października 2019 r. sprawy ze skargi "A" sp. z o.o. [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za rok 2014 I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Gminy [...] z dnia [...] r. o nr [...]; II. uchyla postanowienie Burmistrza Gminy [...] z dnia [...] r. o nr [...]; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] na rzecz skarżącej spółki kwotę 4.434,- zł (cztery tysiące czterysta trzydzieści cztery złote 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Burmistrz Gminy [...] decyzją z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...] stwierdził wobec [...] Sp. z o.o. w [...] nadpłatę w podatku od nieruchomości za 2014 r. w kwocie [...]zł, odmówił stwierdzenia nadpłaty w pozostałym zakresie oraz określił wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2014 r. na kwotę [...]zł.

W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że w dniu [...] grudnia 2018 r. spółka wniosła o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2012-2017 wraz z korektami deklaracji za ww. lata oraz informacją o należących do niej obiektach i piętrze w budynku socjalnym, dotychczas niezgłoszonych do opodatkowania.

Na poparcie swoich żądań strona przedstawiła opinię techniczną rzeczoznawcy z zakresu prawa budowlanego w przedmiocie kwalifikacji obiektów na gruncie prawa budowlanego. Nadpłata, w łącznej kwocie [...]zł (w tym za rok 2014: [...] zł), dotyczyć miała: gruntów leśnych, od których deklarowano i opłacano podatek od nieruchomości według najwyższej stawki, mimo że nie były one w żaden sposób zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej; obiektu określonego jako "wiata stalowa", który był opodatkowany jako budynek mimo, że zdaniem podatnika, stanowił budowlę, gdyż nie spełniał wymogu wydzielenia z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych; instalacji i urządzeń wewnątrzbudynkowych, tj. stacji uzdatniania wody oraz instalacji kondensatu do oddziału mieszanki, które to obiekty stanowią elementy wyposażenia budynków, w których się znajdują i umożliwiają ich wykorzystywanie zgodnie z przeznaczeniem, służąc do zaopatrzenia budynków w media technologiczne; sieci komputerowej; urządzeń technicznych posiadających części budowlane, tj. tzw. nośnic (miału węglowego, piasku, masy, braków i mieszanki), które były opodatkowane w całości - nie tylko od wartości części budowlanych, ale również od części technicznej, która nie podlegała opodatkowaniu.