Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 16 października 2019 r., sygn. I SA/Po 354/19

Podatek dochodowy od osób fizycznych

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędziowie Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz (spr.) Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Protokolant: sekretarz sądowy Monika Olejniczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 października 2019 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2011 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego [...], decyzją z dnia [...] września 2017 r., nr [...], określił P. O. (dalej: skarżącemu), zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 rok w kwocie [...]zł.

W uzasadnieniu wydanej decyzji, organ wskazał, że skarżący, w 2011 r. prowadził jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie wykonywania instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych pod nazwą [...].

W ocenie organu, skarżący zaliczając do kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup usług budowlanych od [...] w kwotach wykazanych w tych fakturach zawyżył koszty uzyskania przychodów o kwotę [...]zł, co stanowi naruszenie przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem organu, [...] w 2011 roku nie wykonała usług budowlanych na rzecz [...]. Ponadto, jak wynika z ostatecznej decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...] z dnia [...] listopada 2014 r. Nr [...] [...] wystawiający faktury sprzedaży m.in. na rzecz skarżącego O. J. wykonał jedynie operację techniczną polegającą na wystawieniu faktur VAT.

Organ wyjaśnił, że za fikcyjnością zakwestionowanych transakcji przemawiają niewiarygodne okoliczności zawarcia znajomości: skarżący zeznał, że O. J. cyt.: "Nie jest to jakiś mój znajomy; ale znam. Co roku jestem na m.in. targach [...]. licząc na nawiązanie jakiś kontaktów zawodowych. Na jakimś stanowisku ktoś przedstawił mi [...] J.. Duży postawny mężczyzna, wyglądał na budowlańca". Natomiast O. J. zeznał, że cyt.: "[...] P. O. poznałem kiedyś nas jakiejś budowie, trudno mi powiedzieć, czy na niej wykonywałem jakieś usługi czy po prostu na niej byłem". Zeznania te w ocenie organu podatkowego są sprzeczne i nawzajem wykluczają się.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00