Postanowienie WSA w Olsztynie z dnia 31 października 2019 r., sygn. II SA/Ol 632/19

Odrzucenie skargi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 31 października 2019 r. sprawy ze skargi W. S. na uchwałę Sejmiku Województwa z dnia "[...]" r., nr "[...]" w przedmiocie skargi na działalność Zarządu Dróg Wojewódzkich postanawia odrzucić skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną uchwałą z "[...]" r., nr "[...]" Sejmik Województwa, działając na podstawie art. 30 a ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 512) oraz art. 237 § 1 i 3 oraz art. 238 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096, dalej jako: "k.p.a."), uznał za bezzasadną skargę W. S. z dnia 2 kwietnia 2019 r. na Zarząd Dróg Wojewódzkich (dalej jako: "ZDW").

W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że spółka A był podwykonawcą robót budowlanych przy rozbudowie drogi wojewódzkiej nr 503. Na skutek sporów z wykonawcą podwykonawca wypowiedział umowę o podwykonawstwo oświadczając, że czyni to z winy wykonawcy. W pierwszej kolejności domagał się zapłaty różnych kwot od wykonawcy, a następnie, wobec nieuznania ich przez wykonawcę, kierował roszczenia do inwestora tj. ZDW. ZDW nie uznał roszczeń skarżącego i pomimo skierowania przez niego do Sądu Rejonowego zawezwania do próby ugodowej nie zawarł z nim ugody. Sejmik Województwa wskazał, że fakt odmowy uwzględnienia roszczeń skarżącego nie powinien być równoznaczny z uznaniem skargi za zasadną, a tym bardziej z uwzględnieniem zarzutu oszustwa. Jak wynika z wyjaśnień złożonych w sprawie przez ZDW na etapie zawezwania do próby ugodowej po konsultacjach z prawnikiem uznano, że brak jest podstaw do spełnienia świadczenia. ZDW wskazał też, że na etapie zapłaty wynagrodzenia zażądał od wykonawcy potwierdzenia zapłaty wynagrodzenia na rzecz wszystkich podwykonawców, które zostało przedłożone. Wykonawca oświadczył ponadto, iż nie posiada żadnych wierzytelności względem skarżącego. W tym stanie rzeczy odmowa zawarcia ugody jawi się jako racjonalne działanie jednostki sektora finansów publicznych, niemające nic wspólnego z oszustwem. Skoro skarżący nie zgadza się ze stanowiskiem inwestora, może dochodzić należności przed sądem powszechnym.