Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 25 września 2019 r., sygn. I SA/Po 407/19

Podatek od nieruchomości

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont (spr.) Protokolant: sekretarz sądowy Monika Olejniczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 września 2019 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2011 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Burmistrz [...] decyzją z 16 grudnia 2013 r., nr [...] wydaną po ponownym rozpatrzeniu sprawy określił X. sp. z o.o. (dalej: "skarżąca") wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2011 r. na kwotę [...]zł. Burmistrz wyjaśnił, że 31 grudnia 2012 r. wpłynął wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości. Do wniosku została dołączona korekta deklaracji podatkowej wyłączająca z podstawy opodatkowania urządzenia techniczne stacji redukcyjno-pomiarowych, punkty pomiarowe, punkty redukcyjno-pomiarowe, urządzenia techniczne i pomiarowe. Mając na uwadze zalecenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] zawarte w decyzji uchylającej wydaną uprzednio przez organ pierwszej instancji decyzję Burmistrz powołał biegłego (rzeczoznawcę budowlanego) który w opinii pisemnej stwierdził, że obiekty budowlane skarżącej są budowlami w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r., Nr 243 poz. 1623 ze zm. - dalej: "P.b.") oraz w rozumieniu ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613, ze zm. - dalej: "u.p.o.l."). Biegły stwierdził, że stacje redukcyjno-pomiarowe i punkty pomiarowe, punkty redukcyjno-pomiarowe, urządzenia techniczne i pomiarowe są obiektami w rozumieniu P.b., części całości techniczno-użytkowej, jaką jest budowla - sieć gazowa. Między tymi obiektami istnieje więź funkcjonalno-gospodarcza niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na dostawie i sprzedaży odbiorcom gazu ziemnego. Każdy z obiektów: stacja redukcyjno-pomiarowa, stacja gazowa pomiarowa i punkt redukcyjno-pomiarowy stanowi wraz ze swoja obudową w postaci kontenera lub skrzynki oraz fundamentem całość techniczno-użytkową. W ocenie biegłego przedmiotowe obiekty łączy więź funkcjonalno-gospodarcza niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza polegająca na dostawie i sprzedaży gazu ziemnego podmiotom gospodarczym i osobom fizycznym nie byłaby możliwa gdyby sieć gazowa była pozbawiona tych obiektów. Organ pierwszej instancji nie podzielił stanowiska skarżącej o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od nieruchomości urządzeń technicznych oraz punktów pomiarowych, punktów redukcyjno-pomiarowych, urządzeń technicznych i pomiarowych, gdyż stanowią one sieć gazową będącą budowlą stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00