Wyrok WSA w Kielcach z dnia 4 września 2019 r., sygn. II SA/Ke 557/19

Administracyjne postępowanie; Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Armański, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian, Asesor WSA Agnieszka Banach (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 4 września 2019 r. sprawy ze skargi B.K. na postanowienie Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Kielcach z dnia 29 maja 2019 r. znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. zasądza od Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Kielcach na rzecz B.K. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 29 maja 2019 r. znak: [...], wydanym na podstawie art. 134 K.p.a., Świętokrzyski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Kielcach - po dokonaniu czynności kontrolnych w sprawie dopuszczalności zażalenia wniesionego przez B.K. na postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Staszowie z dnia 20 marca 2019 r. znak: [...] nakazujące B.K. w terminie do 30 września 2019 r. przedłożyć ocenę stanu technicznego budynku gospodarczego usytuowanego w Strzegomku na działce oznaczonej w ewidencji gruntów numerem [...] - w części budowlanej oraz instalacyjnej w zakresie instalacji elektrycznych wraz ze wskazaniem w części opisowej i graficznej robót budowlanych, jakie należy wykonać celem doprowadzenia budynku do stanu zgodnego z przepisami obowiązującymi w okresie jego budowy z uwzględnieniem lokalizacji obiektu w stosunku do istniejących obiektów i granic z działkami sąsiednimi - stwierdził niedopuszczalność zażalenia.

Uzasadniając powyższe rozstrzygnięcie organ II instancji podkreślił, że w postanowieniu Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 20 marca 2019 r., wydanym na podstawie art. 53, art. 56, art. 54 ust. 1 ustawy Prawo budowlane z dnia 24 października 1974 r., Dz. U. z 1974 r. nr 38, poz. 229 w zw. z art. 103 ust. 2 ustawy - Prawo budowlane z dnia 7.07.1994 r., Dz. U. z 2018 r. poz. 1202 ze zm., zawarto skierowane do stron prawidłowe pouczenie, że na postanowienie nie przysługuje zażalenie. Tymczasem w dniu 15 kwietnia 2019 r. do organu I instancji wpłynęło zażalenie B.K., uzupełnione pismem z dnia 26 kwietnia 2019 r. Organ powołał się na treść art. 141 § 1 K.p.a. oraz art. 56 ust. 1 Prawo budowlane z 1974 r., podkreślając że w związku z samowolnym zakończeniem budowy budynku składowego (będącego przedmiotem postępowania) w latach 80-tych ub. wieku - a więc przed dniem wejścia w życie Prawa budowlanego z 1994 r. - zastosowanie w niniejszej sprawie mają przepisy ustawy Prawo budowlane z 1974 r. Na poparcie swego stanowiska organ przytoczył m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 listopada 2017 r. o sygn. akt: II OSK 468/16, w którym wskazano, że skoro zostało wszczęte postępowanie w sprawie samowoli budowlanej obiektu zrealizowanego przed 1 stycznia 1995r., to stosuje się w tym zakresie przepisy Prawa budowlanego z 1974r., a więc także i przepisy proceduralne dotyczące czynności dowodowych w zakresie samowoli budowlanych w oparciu o Prawo budowlane z 1974 r., a nie Prawo budowlane z 1994 r.