Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 czerwca 2019 r., sygn. VI SA/Wa 563/19

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Dziedzic-Chojnacka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Sędzia WSA Tomasz Sałek Protokolant st. ref. Agnieszka Dzięcioł po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi K. R. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu kosztów leczenia oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] stycznia 2019 r. Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia ("Prezes NFZ", "organ") na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 42b ust. 1 i art. 42d ust. 19 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1510 ze zm., dalej "ustawa o świadczeniach") po rozpoznaniu odwołania K. R. ("Skarżąca") utrzymał w mocy decyzję Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia ("Dyrektor [...]OW NFZ") z dnia [...] listopada 2017 r. odmawiającą zwrotu kosztów leczenia w wysokości 3 016,00 zł, poniesionych za świadczenia opieki zdrowotnej udzielone Skarżącej na terytorium Republiki Federalnej Niemiec ("RFN") w dniu 12 września 2017 r.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że Skarżąca wystąpiła do [...]OW NFZ z wnioskiem o zwrot kosztów świadczenia opieki zdrowotnej, będącego świadczeniem gwarantowanym, udzielonym na terenie innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej. W dniu [...] listopada 2017 r. Dyrektor [...]OW NFZ wydał decyzję o odmowie zwrotu kosztów leczenia.

Rozpoznając ponownie sprawę w wyniku odwołania wniesionego przez Skarżącą, Prezes NFZ przytoczył art. 42b ust. 1 ustawy o świadczeniach, w myśl którego świadczeniobiorca jest uprawniony do otrzymania od NFZ zwrotu kosztów świadczenia opieki zdrowotnej, będącego świadczeniem gwarantowanym, udzielonego na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Natomiast art. 42d ust. 2 ustawy o świadczeniach zawiera zamknięty katalog sytuacji, w których dyrektor oddziału wojewódzkiego NFZ zobligowany jest wydać decyzję o odmowie zwrotu kosztów, o których mowa w art. 42b ustawy o świadczeniach, w tym w przypadku (pkt 1), jeżeli wniosek o zwrot kosztów dotyczy świadczeń opieki zdrowotnej niespełniających kryteriów określonych w art. 42b ust. 1, 10-12. Organ zauważył nadto, że zgodnie z § 3 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 22 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 2295 z późn. zm., dalej: "Rozporządzenie"), świadczenia gwarantowane są udzielane zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, z wykorzystaniem metod diagnostyczno-terapeutycznych innych niż stosowane w medycynie niekonwencjonalnej ludowej lub orientalnej. Zatem świadczeniobiorca nie ma również prawa uzyskać zwrotu kosztów, o którym mowa w art. 42b ustawy o świadczeniach, za świadczenia udzielone niezgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, nie można bowiem uznać ich za świadczenia gwarantowane.