Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 25 czerwca 2019 r., sygn. II SAB/Bk 44/19

Przewlekłość postępowania

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marek Leszczyński, Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, asesor sądowy WSA Marcin Kojło (spr.), Protokolant sekretarz sądowy Katarzyna Derewońko, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi K. H. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta Miasta B. w przedmiocie zajęcia pasa drogowego 1. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania Prezydenta Miasta B. do zakończenia postępowania w sprawie zajęcia pasa drogowego; 2. stwierdza, że organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania; 3. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 4. nie wymierza organowi grzywny; 5. nie przyznaje sumy pieniężnej od organu na rzecz skarżącego; 6. zasądza od Prezydenta Miasta B. na rzecz skarżącego K. H. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Pan K. H. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku skargę na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawie jak twierdzi rzekomego zajęcia pasa drogowego ul. [...] i ul. [...] w B. Skargę poprzedził ponagleniem skierowanym [...] marca 2019 r. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B.

W skardze datowanej na 16 kwietnia 2019 r. i w piśmie procesowym z dnia

24 maja 2019 r. Skarżący wskazał, że w toku postępowanie wszczętego

w okresie zimowym 2017 r. zgromadzono obszerny materiał dowodowy (ponad 200 kart postępowania), z którego bezsprzecznie wynika, że w rzeczywistości nie doszło do jakiegokolwiek zajęcia pasa drogowego. Skarżący składał wnioski o umorzenie postępowania administracyjnego w całości z uwagi na jego oczywistą bezprzedmiotowość i bezcelowość dalszego prowadzenia. Organ nie rozpatrzył żadnego z nich.

Zdaniem Skarżącego, swym działaniem organ wypełnił definicję bezczynności, ponieważ nie rozstrzygnął sprawy, pomimo braku przeszkód, aby to uczynić. W jego posiadaniu znajdowały się wszelkie potrzebne dokumenty umożliwiające zakończenie sprawy. O świadomym przewlekaniu postępowania świadczy przykładowo to, że ostatnia faktyczna czynność dowodowa organu polegała