Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 30 maja 2019 r., sygn. II SA/Sz 234/19

Egzekucyjne postępowanie

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz, Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 30 maja 2019 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wynagrodzenia za dozór pojazdu uchyla zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] r., wydanym na podstawie art. 102 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji

(Dz. U. z 2017 r. poz. 1201, ze. zm.), dalej jako "u.p.e.a.", Starosta [...], po rozpatrzeniu wniosku Z.S., zwanego dalej "wnioskodawcą", z dnia

4 listopada 2014 r., zmienionego ostatecznie pismem z dnia 5 lipca 2017 r., odmówił przyznania wynagrodzenia za dozór pojazdu marki [...], w stosunku do którego wydana została przez funkcjonariusza Policji w dniu 28 sierpnia 2003 r. dyspozycja usunięcia pojazdu nr [...].

Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie organ wyjaśnił, że pismem z dnia

4 listopada 2014 r. Z.S. wniósł o przyznanie wynagrodzenia za dozór ww. pojazdu w wysokości [...] zł za okres od dnia 28 sierpnia 2003 r. do dnia

4 listopada 2014 r., a następnie wniosek swój zmodyfikował pismem z dnia 5 lipca

2017 r., domagając się wynagrodzenia za dozór w kwocie [...] zł za okres od dnia 28 sierpnia 2003 r. do dnia 26 czerwca 2017 r. i przedstawiając jednocześnie sposób obliczenia jego wysokości.

Następnie organ wskazał, że postanowieniem z dnia [...] r., znak: [...], odmówił wszczęcia postępowania w sprawie przyznania wynagrodzenia za dozór pojazdu marki [...] o nr rej. [...], z uwagi na fakt, iż nie dysponował dowodami pozwalającymi na wniesienie do sądu powszechnego uzasadnionego formalnie i merytorycznie wniosku o orzeczenie przepadku pojazdu na rzecz Powiatu [...]. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S., po rozpatrzeniu zażalenia wnioskodawcy, postanowieniem z dnia [...] r., orzekło o uchyleniu postanowienia w całości oraz o zwrocie wniosku uznając, że podmiot prowadzący parking strzeżony, za usługę usunięcia i przechowywania pojazdu mógł domagać się wynagrodzenia na drodze postępowania cywilnego.