Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 28 maja 2019 r., sygn. II SA/Ol 19/19

Gry losowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Osipuk Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 maja 2019 r. sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie kary z tytułu urządzania gier hazardowych oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Naczelnik "[...]" Urzędu Celno-Skarbowego w O., na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, art. 90 i art. 91 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (t.j. Dz.U. z 2018r. poz. 165 - stan prawny na dzień wydania zaskarżonej decyzji - dalej jako: u.g.h.), nałożył na "[...]" Sp. z o.o. z siedzibą we W. (dalej jako: Spółka lub strona) karę pieniężną w wysokości 36 000 zł z tytułu urządzania gier na automatach: "[...]" o nr "[...]", "[...]" o nr "[...]" oraz "[...]" o nr "[...]", poza kasynem gry, tj. w lokalu oznaczonym "[...]", mieszczącym się przy ul. B. w O. W uzasadnieniu podano, że podczas wykonywania obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy celnych w dniu 20 stycznia 2016r. ujawniono obecność wskazanych wyżej automatów w przedmiotowym lokalu. W celu ustalenia zasad działania ujawnionych automatów dokonano ich oględzin oraz przeprowadzono eksperyment procesowy na dwóch automatach, polegający na doświadczalnym odtworzeniu przebiegu dostępnych na nich gier. Wykonane doświadczenia wykazały, że zainstalowane gry mają identyczny scenariusz, odbywają się według takiego samego schematu charakteryzującego klasyczne gry losowe oferowane w tradycyjnych automatach hazardowych. Natomiast podjęto próbę zakredytowania monetami trzeciego z automatów, ale automat nie przyjął monet. Jednakże z napisów na monitorze jednoznacznie wynikało, że wypłaca on pieniądze. W związku z tym, iż ustalony stan faktyczny cechowały okoliczności świadczące o urządzaniu gier na automatach z naruszeniem warunków ustanowionych przepisami u.g.h., wypełniające znamiona czynu z art. 107 Kodeksu karnego skarbowego, badane automaty zostały zatrzymane i zabezpieczone w charakterze dowodów rzeczowych. Ponadto przesłuchano w charakterze świadka właściciela działki, na której postanowiono kontener z automatami do gier, a do akt sprawy dołączono umowy leasingu operacyjnego zawarte między "[...]" sp. z o.o. a "[...]" sp. z o.o., której przedmiotem był leasing, m.in. zatrzymanych automatów do gier losowych oraz wezwanie pełnomocnika strony do zwrotu zatrzymanych rzeczy, z treści którego wynika, że Spółka jest podmiotem uprawnionym na zasadzie wyłączności do posiadania i eksploatacji trzech przedmiotowych urządzeń do gier. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego organ uznał, iż strona naruszyła przepisy u.g.h., urządzając gry hazardowe poza kasynem gry. Podniesiono, iż nie budzi wątpliwości okoliczność, że dostępne w zakwestionowanych automatach gry są grami losowymi, pozbawionymi całkowicie elementów zręcznościowych zależnych od koordynacji i umiejętności gracza. Korzystając z automatów gracz nie prowadzi jednej gry o linearnym, rozbudowanym scenariuszu, lecz cały ciąg pojedynczych gier przebiegających według takiego samego harmonogramu. Przedmiotowe automaty umożliwiają prowadzenie gier o charakterze losowym i oferują zarówno wygrane pieniężne wypłacane bezpośrednio, jak i wygrane rzeczowe w postaci możliwości prowadzenia kolejnych gier za wygrane punktowe uzyskane w grach poprzednich. Spełniają zatem definicję gier na automatach w rozumieniu art. 2 ust. 3 i 4 u.g.h. Jednocześnie wypełniają elementy definicji gier na automatach zawartej w art. 2 ust. 5 u.g.h., gdyż oferowane są na urządzeniach komputerowych, mają losowy charakter i są organizowane w celach komercyjnych. W ocenie organu bezsporne jest, iż Spółka urządzała gry na ujawnionych w lokalu automatach, poza kasynem gry, bez koncesji oraz bez rejestracji automatu, tj. z pominięciem wymogów, o których mowa w art. 6 ust. 1 i art. 23a ust. 1 u.g.h. Okoliczności te w pełni zasadnym czynią wymierzenie kary pieniężnej, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. Organ I instancji przedstawił także swoje stanowisko na temat zasadności notyfikacji Komisji Europejskiej projektu u.g.h. Powołano się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 marca 2015r. (sygn. akt P 4/14), w którym poddano kontroli przepisy u.g.h. stwierdzając, że są one zgodne z Konstytucją. W związku z tym przepisy te nie zostały zakwestionowane i derogowane przez Trybunał Konstytucyjny, a zatem nie ma podstaw do kwestionowania ich bezwzględnego obowiązywania i stosowania.