Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 15 maja 2019 r., sygn. I SA/Gd 487/19

Podatek dochodowy od osób fizycznych

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski, Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka (spr.), Sędzia WSA Irena Wesołowska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Szymańska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 15 maja 2019 r. sprawy ze skargi W.J. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 3 stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 30 kwietnia 2014 r. W. J.(dalej jako "Skarżący") złożył zeznanie PIT-36L o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku 2013 oraz zeznanie PIT-39.

Wobec Skarżącego przeprowadzona została kontrola podatkowa na podstawie upoważnienia z dnia 1 lutego 2016 r. w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r.

W związku z tym, że Skarżący nie złożył korekty zeznania podatkowego, uwzględniającej ujawnione w toku kontroli nieprawidłowości, Naczelnik Urzędu Skarbowego (dalej jako "Naczelnik US") postanowieniem z dnia 6 października 2016 r. wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w sprawie rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 rok. Decyzją z dnia 28 września 2018 r. Naczelnik US określił Skarżącemu zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 rok w wysokości 204.646 zł.

Decyzją z dnia 3 stycznia 2019 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej jako "Dyrektor IAS"), po rozpoznaniu odwołania wniesionego przez Skarżącego, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podzielił stanowisko organu pierwszej instancji, że czynności dokonywane przez Skarżącego w zakresie transakcji obrotu nieruchomościami w latach 2007-2016, wykazywały cechy właściwe dla prowadzenia działalności gospodarczej; miały one bowiem charakter zarobkowy, zorganizowany, cechowała je ciągłość prowadzonej działalności handlowej a działania podejmowane były we własnym imieniu. W związku z powyższym Dyrektor IAS doszedł do wniosku, że przychody uzyskiwane przez podatnika stanowiły źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r., nr 14, poz. 176 ze zm.) - dalej jako "u.p.d.o.f." i nie można ich zakwalifikować do innego (odrębnego) źródła przychodów wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c tej ustawy.