Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 10 kwietnia 2019 r., sygn. I SA/Gd 1144/18

Podatek dochodowy od osób fizycznych

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Wojtynowska, Sędziowie Sędzia WSA Irena Wesołowska (spr.), Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski, Protokolant Starszy Sekretarz sądowy Dorota Kotlarek, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi W. J. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w z dnia 12 października 2018 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 rok 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w na rzecz strony skarżącej kwotę 2171 (dwa tysiące sto siedemdziesiąt jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W.J. w dniu 29 kwietnia 2011 r. złożył zeznanie PIT-36L o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku 2010 oraz zeznanie

PIT-39.

Wobec W.J. przeprowadzona została kontrola podatkowa na podstawie upoważnienia z dnia 16 października 2015 r. w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010r.

W związku z tym, że W.J. nie złożył korekty zeznania podatkowego, uwzględniającej ujawnione w toku kontroli nieprawidłowości, Naczelnik Urzędu Skarbowego (dalej w skrócie zwany Naczelnikiem lub organem pierwszej instancji) postanowieniem z dnia 6 października 2016 r. wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w sprawie rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 rok. Decyzją z dnia 30 kwietnia 2018 r. Naczelnik określił W.J. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 rok w wysokości 234.653 zł.

Decyzją z dnia 12 października 2018 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej w skrócie zwany Dyrektorem lub organem odwoławczym), po rozpoznaniu odwołania wniesionego przez W.J., utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podzielił stanowisko organu pierwszej instancji, że czynności dokonywane przez W.J. w zakresie transakcji obrotu nieruchomościami, wykazywały cechy właściwe dla prowadzenia działalności gospodarczej; miały one bowiem charakter zarobkowy, zorganizowany, cechowała je ciągłość prowadzonej działalności handlowej a działania podejmowane były we własnym imieniu. W związku z powyższym Dyrektor doszedł do wniosku, że przychody uzyskiwane przez podatnika stanowiły źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r., nr 14, poz. 176 ze zm.) - dalej w skrócie zwanej u.p.d.o.f. i nie można ich zakwalifikować do innego (odrębnego) źródła przychodów wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c tej ustawy.