Wyrok WSA w Łodzi z dnia 5 kwietnia 2019 r., sygn. II SA/Łd 63/19

Administracyjne postępowanie; Budowlane prawo

Dnia 5 kwietnia 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Paweł Janicki, Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska, , Protokolant Pomocnik sekretarza Aleksandra Banasiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2019 roku sprawy ze skargi K. R. - B. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...]r. nr [...] znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie wniosku o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej ostateczną decyzją dotyczącą pozwolenia na budowę oddala skargę. A.B.

Uzasadnienie

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] nr [...], po rozpatrzeniu odwołania K. R.-B., utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], nr [...] o umorzeniu postępowania wznowieniowego.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się w sposób następujący:

Prezydent Miasta Ł. decyzją z dnia [...] umorzył w całości postępowanie w sprawie wniosku K. R.-B. o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej ostateczną decyzją Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], nr [...] udzielającą Przedsiębiorstwu Inżynieryjno-Budowlanemu A Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym, instalacji zewnętrznych, śmietnika, ukształtowania terenu i zieleni, układu komunikacji wewnętrznej i zjazdu publicznego z ul. A, na terenie nieruchomości położonej przy ul. A 25 (działka nr 143 i 144 obrębu [...]) oraz działce nr 148/5 i fragmencie działki nr 123/4 obrębu [...].

Kwestionując powyższą decyzję odwołanie wniosła K. R.-B., która wnosząc o jej uchylenie wskazała naruszenie:

- art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2018 roku, poz. 2096 ze zm., dalej jako: "K.p.a."), przez umorzenie postępowania administracyjnego ze względu na jego bezprzedmiotowość, podczas, gdy postępowanie nie było bezprzedmiotowe i nie było postaw do jego umorzenia;