Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 12 kwietnia 2019 r., sygn. II SA/Gl 905/18

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek, Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska (spr.), Sędzia WSA Andrzej Matan, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 12 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi H. S. na postanowienie Głównego Inspektora Transportu Drogowego w Warszawie z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji w sprawie umorzenia oraz rozłożenia na raty kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Śląski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego w Katowicach, działając na podstawie art. 189k § 1 oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego (t.jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1257), po ponownym rozpatrzeniu wniosku H. S. w przedmiocie udzielenia ulgi w spłacie kary pieniężnej nałożonej decyzja tego organu z dnia [...] r. Nr [...], odmówił umorzenia kary pieniężnej w części wynoszącej 70% oraz rozłożenia pozostałej części należności na 15 rat.

Decyzja ta została doręczona adresatowi w dniu 16 kwietnia 2018 r., co stwierdził adresat osobiście na potwierdzeniu odbioru (w aktach).

Pismem z dnia 2 maja 2018 r. strona zobowiązana do uiszczenia kary złożyła odwołanie do powyższej decyzji Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego, zarzucając naruszenie przepisów procedury administracyjnej, a w szczególności art. 7, art. 8, art. 10 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. Zarzucił organowi błędną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, wskazując, iż jest osobą samotną, jedynym jego źródłem utrzymania jest zasiłek socjalny w wysokości 604,00 zł. Podkreślił, że kara winna stanowić dolegliwość dla osoby ukaranej, ale w żadnym wypadku nie może stanowić w stosunku do niej odwetu z tytułu naruszenia określnych przepisów administracyjnych i nie może być niehumanitarna. Dodał, że orzeczona w wysokości 10.000 zł kara, przy jego dochodach wynoszących 604,00 zł zasiłku socjalnego pozbawi go i tak już bardzo skromnej egzystencji. Wskazał też na swoje inwalidztwo, które organ także winien wziąć pod uwagę. Mimo, że biorąc aktywny udział w postępowania wskazywał na okoliczności, które powinny mieć wpływ na wydanie decyzji, organ zupełnie je pominął.