Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 26 marca 2019 r., sygn. II SA/Bd 1362/18

Zabytki

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Joanna Janiszewska-Ziołek Sędziowie sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz (spr.) sędzia WSA Jarosław Wichrowski Protokolant asystent sędziego Aleksandra Galla po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 marca 2019 r. sprawy ze skargi R. K. na zarządzenie Wójta Gminy z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie przyjęcia gminnej ewidencji zabytków oddala skargę.

Uzasadnienie

Zarządzeniem nr [...] z dnia [...] marca 2015 r., działając na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 9 oraz art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2015 r., poz. 1515 ze zm. - dalej "u.s.g.") w zw. z art. 22 ust. 4 i ust. 5 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 1446 ze zm. - dalej "u.o.z."), Wójt Gminy przyjął Gminną Ewidencję Zabytków Gminy [...] (GEZ). Wykaz obiektów ujętych w Gminnej Ewidencji Zabytków Gminy [...] zawarty został w załączniku nr 1 do powyższego zarządzenia.

Pismem z dnia [...] listopada 2018 r. R. K., działając przez profesjonalnego pełnomocnika, zaskarżył powyższe zarządzenie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy. Zarzucił mu naruszenie:

art. 22 ust. 4 i 5 pkt 2 i 3 (w skardze błędnie "art. 22 ust. 4 i 5 ust. 2 i 3") ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami w zw. z art. 3 pkt 2 ustawy o ochronie zabytków poprzez bezpodstawne ujęcie w załączniku do Zarządzenia obiektu cmentarza żydowskiego (przy os. [...], miejscowość: [...], l.p.8, karta 15, czas powstania: XIX w. poł., forma ochrony: WEZ, uwagi z terenu:-), podczas gdy obiekt ten nie spełnia kryteriów zabytku w rozumieniu ustawy o ochronie zabytków, bowiem jego zachowanie nie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową,

art. 81 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 267 - dalej "k.p.a.") poprzez nieuprawnione zastosowanie domniemania faktycznego polegającego na uznaniu, że cmentarz żydowski mieścił się na działce skarżącego, podczas gdy żadne z dokumentów, którymi dysponował organ nie pozwalają na wskazanie jego lokalizacji, wiadomo jedynie, że mieścił w niesprecyzowanym miejscu w gminie [...], zatem brak było podstaw do uznania go za zabytek i ujęcia w Gminnej Ewidencji Zabytków.