Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 lutego 2019 r., sygn. VII SA/Wa 1717/18

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły, Sędziowie sędzia WSA Izabela Ostrowska (spr.), sędzia WSA Jadwiga Smołucha, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 6 lutego 2019 r. sprawy ze skargi R. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] w przedmiocie przyznania zwrotu kosztów koniecznych wydatków związanych z wykonaniem dozoru oraz wynagrodzenia za dozór pojazdu oddala skargę

Uzasadnienie

VII SA/Wa 1717/18

UZASADNIENIE

Postanowieniem nr [...] z [...] kwietnia 2017 r. Starosta P. przyznał R. S., prowadzącemu parking depozytowy, jako dozorcy pojazdu, samochodu osobowego marki [...] o nr. rejestracyjnym [...], VIN: [...], tytułem zwrotu koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenie za dozór w okresie od 26 kwietnia 2009 r. (data wydania dyspozycji usunięcia pojazdu z drogi) do 2 sierpnia 2011 r. (data odbioru pojazdu z parkingu) kwotę 4.426,40 zł, na którą składają się: zwrot koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru 1.326,40 zł, wynagrodzenie za dozór 2.800 zł, holowanie pojazdu (wynagrodzenie, koszt holowania) 300 zł.

W ustawowym terminie skarżący złożył do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. zażalenie na postanowienie Starosty P. z [...] kwietnia 2017 r., zaskarżając to postanowienie w części dotyczącej wynagrodzenia za dozór pojazdu w okresie od 26 kwietnia 2009 r. do 2 sierpnia 2011r. i wnosząc o uchylenie postanowienia w zaskarżonej części oraz orzeczenie co do istoty sprawy. W uzasadnieniu skarżący wskazał, że nie kwestionuje ustalonej przez organ miesięcznej stawki wynagrodzenia za dozór pojazdu w wysokości 200 zł, natomiast nie zgadza się z obniżeniem tej stawki o 50% z powodu niewłaściwego przechowywania pojazdu.

Skarżący podniósł, że w momencie przyjęcia pojazd był uszkodzony w znacznym stopniu, a warunki w jakich przechowywane są pojazdy na terenie parkingu skarżącego były wcześniej znane i akceptowane przez organ. Skarżący podniósł także, że organ nie wykazał, by pomiędzy datą przyjęcia pojazdu na przechowanie a datą jego odbioru, wartość pojazdu uległa pomniejszeniu.