Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 12 lutego 2019 r., sygn. I SA/Gl 1162/18

Podatkowe postępowanie

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Kozłowska, Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędzia WSA Bożena Suleja-Klimczyk (spr.), Protokolant Katarzyna Czabaj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2019 r. sprawy ze skargi M. Z. na czynność Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu opłaty pobranej od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej 1) stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności; 2) uznaje obowiązek Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dokonania zwrotu na rzecz skarżącego części opłaty za wydanie interpretacji indywidualnych w wysokości 840 (osiemset czterdzieści) złotych; 3) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 5 lipca 2018 r. M.Z. (dalej wnioskodawca lub skarżący), reprezentowany przez pełnomocnika, na podstawie art. 14f § 1 i 2 oraz § 2b pkt 3 w zw. z art. 14f § 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 2018 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.- dalej O.p.), zwrócił się do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej Dyrektor lub organ interpretacyjny) o zwrot części opłaty od wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług z dnia 15 maja 2018 r. w kwocie 880 zł, odpowiadającej nadwyżce opłaty uiszczonej nad należną. W uzasadnieniu żądania wyjaśnił, że we wniosku o wydanie interpretacji przedstawił dwa stany faktyczne, obejmujące obrót kryptowalutami przed i po podjęciu działalności gospodarczej, w związku z czym uiścił opłatę w wysokości 80 zł. Sformułował wprawdzie 24 pytania, nie zmienia to jednak faktu, że pytania te odnoszą się do obowiązków i skutków prawnych związanych z zaistnieniem wskazanych dwóch stanów faktycznych. Tymczasem organ bezpodstawnie przyjął, że każde z zadanych pytań stanowi odrębny stan faktyczny i wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia opłaty o kwotę 880 zł, którą wnioskodawca uiścił. Dodatkowo powołał się na pogląd wyrażony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 września 2015 r., sygn. akt II FSK 1801/13, w którym Sąd wskazał, że "z art. 14f ust. 2 O.p. wynika, iż wysokość opłaty uzależniona jest wyłącznie od liczby stanów faktycznych bądź zdarzeń przyszłych, a nie od liczby zadanych pytań czy ustaw podatkowych, do których te pytania się odnoszą, a teza, że odniesienie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego do kilku regulacji prawnych automatycznie zwielokrotnia liczbę stanów faktycznych bądź zdarzeń przyszłych, nie znajduje oparcia w przepisach prawa".